24.11.2016. Trybunał Konstytucyjny zdecyduje o ryczałtach za nocleg kierowców zawodowych

To już jutro. Już jutro czyli 24 listopada 2016r. Trybunał Konstytucyjny zajmie się sprawą ryczałtów za nocleg dla kierowców zawodowych prowadzoną pod sygn. K 11/15. Nie wiem jak Ty, ale ja już zarezerwowałem sobie czas i spędzę jutrzejszy dzień w kancelarii oglądając na drugim monitorze to co już od 9.00 będzie się działo tam w Warszawie. Całość obrad Trybunału będziesz mógł oglądać na żywo http://trybunal.gov.pl/rozprawy-i-ogloszenia-orzeczen/transmisja/

Wielu z prawników (ja także, szczególnie obserwując burzę wokół fundamentów TK) sądziło, iż będziemy musieli poczekać dłużej. Szczęśliwie dla wszystkich wniosek Związku Pracodawców „Transport i Logistyka Polska” będzie rozpoznany już jutro.

Dla mnie istotne jest to, iż tak naprawdę dopiero podanie przez Trybunał daty rozpoznania wniosku spowodowało zmianę w podejściu Sądów do zawieszenia postępowań w sprawie o ryczałtach. I choć nowy przepis art. 177 par. 1 pkt 3 (1) kodeksu postępowania cywilnego, który wszedł w życie 8 września 2016r. stworzył (dopiero) podstawę prawną do zawieszania spraw o ryczałty noclegowe to jednak zdecydowana większość spraw prowadzona była dalej, bez żadnych przeszkód.

Sytuację taką zmieniło dopiero ogłoszenie przez TK o rozpoznaniu sprawy w dniu 24.11.2016. Zawieszenie dotknęły jednak przede wszystkim te sprawy, w których Sąd miał już zamykać rozprawę i wydać wyrok lub gdy Sąd miał decydować o skierowaniu sprawy do biegłego (tutaj logicznym uzasadnieniem jest oszczędność Sądu, który w sprawach o ryczałty ponosi z reguły tymczasowo koszta opinii w zamian za powoda pracownika). W sprawach na innych etapach postępowania (może jeszcze za wyjątkiem tych gdzie nie odbyła się jeszcze choćby pierwsza rozprawa) postępowania są prowadzone. Słuchamy świadków, słuchamy stron, piszemy pisma procesowe itd.

Ok, jakich przepisów będzie dotyczyło orzeczenie Trybunału. Otóż Trybunał Konstytucyjny rozpozna wniosek o zbadanie zgodności:

1. art. 21a ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 roku o czasie pracy kierowców w związku z art. 77⁵ § 2, 3 i 5 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku – Kodeks pracy w związku z § 16 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 roku w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej w zakresie, w jakim przyznaje kierowcy zatrudnionemu w transporcie międzynarodowym zwrot kosztów za nocleg podczas zagranicznej podróży służbowej w wysokości stwierdzonej rachunkiem w granicach limitu określonego dla pracowników zatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej w załączniku do tego rozporządzenia lub ryczałt w wysokości 25% tego limitu, z art. 2, art. 20, art. 22, art. 32 oraz art. 64 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP,
2. art. 21a ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 roku o czasie pracy kierowców w związku z art. 77⁵ § 2, 3 i 5 ustawy dnia 26 czerwca 1974 roku – Kodeks pracy w związku z § 9 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 roku w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju w zakresie, w jakim pomimo utraty mocy obowiązującej tego rozporządzenia stanowi w sprawach zawisłych przed sądami powszechnymi i Sądem Najwyższym podstawę przyznania kierowcy zatrudnionemu w transporcie międzynarodowym zwrotu kosztów za nocleg podczas zagranicznej podróży służbowej w wysokości stwierdzonej rachunkiem w granicach limitu określonego dla pracowników zatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej w załączniku do tego rozporządzenia lub ryczałt w wysokości 25% tego limitu, z art. 2, art. 20, art. 22, art. 32 oraz art. 64 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP,
3. § 16 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 roku w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej w zakresie, w jakim stanowi podstawę wypłaty ryczałtu w sytuacji, gdy pracownik faktycznie nie poniósł żadnych kosztów noclegu, z art. 77⁵ § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku – Kodeks pracy oraz art. 92 ust. 1 Konstytucji RP,
4. § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 roku w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju w zakresie, w jakim pomimo utraty mocy obowiązującej tego rozporządzenia stanowi w sprawach zawisłych przed sądami powszechnymi i Sądem Najwyższym podstawę wypłaty ryczałtu w sytuacji, gdy pracownik faktycznie nie poniósł żadnych kosztów noclegu, z art. 77⁵ § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku – Kodeks pracy oraz art. 92 ust. 1 Konstytucji RP,
5. § 16 ust. 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 roku w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej w zakresie, w jakim zwalnia pracodawcę z obowiązku wypłaty świadczeń, o których mowa w § 16 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia, w razie zapewnienia pracownikowi „bezpłatnego noclegu”, nie precyzując jednocześnie minimalnych warunków pozwalających na uznanie zapewnionego nocnego odpoczynku za „bezpłatny nocleg” (co ma szczególne znaczenie w analizowanym przypadku pracownika kierowcy zatrudnionego w transporcie międzynarodowym), z zasadą poprawnej legislacji wywodzoną z art. 2 Konstytucji RP,
6. § 9 ust. 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 roku w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju w zakresie, w jakim pomimo utraty mocy obowiązującej tego rozporządzenia stanowi w sprawach zawisłych przed sądami powszechnymi i Sądem Najwyższym podstawę zwolnienia pracodawcy z obowiązku wypłaty świadczeń, o których mowa w § 9 ust. 1 i 2 rozporządzenia, w razie zapewnienia pracownikowi „bezpłatnego noclegu”, nie precyzując jednocześnie minimalnych warunków pozwalających na uznanie zapewnionego nocnego odpoczynku za „bezpłatny nocleg” (co ma szczególne znaczenie w analizowanym przypadku pracownika kierowcy zatrudnionego w transporcie międzynarodowym), z zasadą poprawnej legislacji wywodzoną z art. 2 Konstytucji RP,
7. art. 77⁵ § 2 i 5 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku – Kodeks pracy w związku z art. 21a ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 roku o czasie pracy kierowców z art. 92 ust. 1 w związku z art. 2 Konstytucji RP.

Wniosek Związku Pracodawców „Transport i Logistyka Polska” zostanie rozpoznany w składzie: Małgorzata Pyziak-Szafnicka – przewodnicząca, Stanisław Rymar – sprawozdawca, Leon Kieres, Julia Przyłębska, Andrzej Rzepliński.

Trzymam kciuki! Nie mam pewności dokąd zaprowadzi nas wszystkich rozstrzygnięcie Trybunału, ale jestem dobrej myśli. Każdy prawnik powinien wierzyć w sądy i sprawiedliwość. Ja takiej wiary w sądy jeszcze trochę mam. Politykom i lobbystom już jednak dziękujemy.