Anatomia globalnej mafii. Część II.

wawel, 21 grudnia 2024 https://ekspedyt.org/2024/12/21/anatomia-globalnej-mafii/

GORDON BROWN

Gordon Brown był premierem Wielkiej Brytanii od 2007 do 2010 roku, a od 1997 roku był kanclerzem skarbu za Tony’ego Blaira, którego powiązania z Rothschildami badałem w [87]. Jak wyjaśniłem w 2021 r., Brown jest notorycznie blisko związany z „Sir” Ronaldem Cohenem, brytyjskim biznesmenem i politycznym inspiratorem, który jest czasami nazywany „ojcem” kapitalizmu opartego na wpływie. [88]

W 2006 r. The Evening Standard donosił: „Uważa się, iż Sir Ronald przekazał Partii Pracy do 800 000 funtów i wyraźnie wytycza sobie rolę, aby zostać „prywatnym bankierem” Kanclerza . „Pomógł również doradzać Brownowi w sprawie przebudowy Zachodniego Brzegu i Strefy Gazy na Bliskim Wschodzie”. Zaskoczeni?

„Sir Ronald i jego żona Sharon ocierali się o księcia Karola i są przyjaciółmi Billa i Hillary Clinton, których regularnie goszczą w swoim luksusowym drugim domu w Nowym Jorku”. [89] Jednym z pierwszych działań powiernika Fundacji Rockefellera jako kanclerza było przyznanie Bankowi Anglii, brytyjskiemu bankowi centralnemu, swobody ustalania stopy procentowej, prerogatywy, która wcześniej należała do samego kanclerza. [90] Jest również znany z „Browna na dnie”, sprzedaży połowy rezerw złota Wielkiej Brytanii w latach 1999–2002, pomimo iż metal szlachetny był w najniższej cenie przez większą część dwóch dekad. Wielu uważa to za „szczególnie najgorszy moment w brytyjskiej historii” i „najgorszą decyzję inwestycyjną czasów nowożytnych”. [91][92]

Brown jest również mniej miło wspominany za swoje Inicjatywy finansowania prywatnego (PFI) wykorzystywanej do finansowania projektów infrastrukturalnych. Artykuł w The Independent z 2018 r. wyjaśniał, w jaki sposób „gospodarka Wielkiej Brytanii została pozostawiona na lodzie przez skazaną na zagładę filozofię ekonomiczną”. [93] Ujawniono: „Dług PFI dla brytyjskiego podatnika wynosi ponad 300 mld funtów na projekty infrastrukturalne, o wartości 54,7 mld funtów. Aby to ująć w perspektywie, dług PFI jest czterokrotnie większy od deficytu budżetowego, który uzasadnia oszczędności. „Sir Howard Davies, prezes Royal Bank of Scotland (RBS), niedawno dokonał zdumiewającego przyznania w programie Question Time w BBC1, gdy stwierdził, iż inicjatywy finansowania prywatnego (PFI) były „oszustwem na ludziach”. „Poza pozornie populistyczną retoryką, prawdziwa historia PFI ujawnia, iż ​​RBS wraz z innymi globalnymi bankami, zwłaszcza HSBC, odegrały kluczową rolę w tym, co sir Howard skutecznie nazwał wielkim napadem, wielkim skokiem”. [94]

Oszustwo PFI zasadniczo przekazało kontrolę nad brytyjskimi szpitalami i szkołami głównym interesariuszom korporacyjnym i finansowym, takim jak banki, promując w ten sposób program prywatyzacji, który był prowadzony przez Rothschildów w latach Thatcher. [95]

Jako premier Brown „negocjował porozumienia na Konferencji Klimatycznej ONZ w 2009 r. (COP15) w Kopenhadze w Danii i nadzorował zaangażowanie Wielkiej Brytanii w NetZero jako część Ustawy o zmianach klimatu”, mówi jego profil w Fundacji Rockefellera. „Jest on gorącym zwolennikiem globalnych działań w celu zapewnienia edukacji dla wszystkich. W swojej roli Specjalnego Wysłannika ONZ ds. Edukacji Globalnej ściśle współpracuje z kluczowymi partnerami, aby pomóc zmobilizować wsparcie dla inwestycji w edukację globalną i wykorzystania innowacyjnego finansowania w celu osiągnięcia globalnych celów NZ ”. [96]

W ramach swojej misji „edukacyjnej” Brown był przewodniczącym Międzynarodowej Komisji ds. Finansowania Możliwości Edukacji Globalnej. [97] Ten organ, znany również jako Komisja Edukacyjna , został utworzony w 2015 r., a w następnym 26 roku przedstawił ONZ raport wzywający do „największego rozszerzenia możliwości edukacyjnych w historii”. [98] Jego praca jest zgodna z numerem 4. Celów Zrównoważonego Rozwoju ONZ , a mianowicie „zapewnieniem włączającej i sprawiedliwej edukacji wysokiej jakości do 2030 r. oraz promowaniem możliwości uczenia się przez całe życie dla wszystkich”. [99]

Oczywiście, program ten jest zawsze przedstawiany przez globalną mafię i ich machinę propagandową jako coś wspaniałego, zaprojektowanego w celu poprawy naszego życia. The Guardian przedstawił misję Browna jako „kampanię” wywierającą presję na światowych liderów G20 , aby zapewnili pieniądze na „kształcenie w najbiedniejszych krajach świata”. [100] Kiedy tym „aktywistom” udało się w cudowny sposób przekonać G20, fałszywie lewicowa strona internetowa Global Citizen ogłosiła w nagłówku: „Obywatele świata właśnie umieścili ubóstwo na liście priorytetów G20, przybliżając nas do bezpieczniejszego, zdrowszego i lepiej wykształconego świata”. [101] Wikipedia śmiesznie twierdzi: „W ciągu sześciu miesięcy poprzedzających szczyt G20 prawie 140 000 obywateli podjęło działania wzywając światowych przywódców do umieszczenia edukacji na liście priorytetów G20. Międzynarodowy Mechanizm Finansowy na rzecz Edukacji odgrywał istotną rolę w tym oddolnym ruchu”. [102] Nie widzę czegokolwiek choć trochę „oddolnego” w Międzynarodowym Mechanizmie Finansowym na rzecz Edukacji !

Został on opisany w bardzo szczegółowej broszurze z 2018 r. wydanej przez Brown’s Education Commission jako „ mechanizm inwestycyjny Wielostronnego Banku Rozwoju (MDB) na rzecz edukacji”. [103] Broszura dodaje: „Początkowa grupa pięciu MDB zgodziła się być częścią IFFEd: Afrykański Bank Rozwoju, Azjatycki Bank Rozwoju, Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju, Między-amerykański Bank Rozwoju i Bank Światowy”.

Rozumiesz, o co mi chodzi?

W akapicie zatytułowanym „Zrównoważone finansowanie dla wyników” – ujawniającym w ten sposób, co naprawdę oznacza to wszechobecne pseudo-zielone określenie – raport wyjaśnia: „Inwestycje mobilizowane za pośrednictwem IFFEd będą zgodne z planami sektora edukacji i będą napędzane wynikami”. I zauważa, z wyraźną satysfakcją: „IFFEd wzmocni związek między finansami międzynarodowymi a mobilizacją zasobów krajowych”. [104] Brown odgrywa również wiodącą rolę w organizacji o nazwie Education Cannot Wait, „ globalnym, miliardowym funduszu na edukację w sytuacjach nadzwyczajnych i przedłużających się kryzysach w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych”. [105][106]

Na jego stronie internetowej można przeczytać: „Specjalny wysłannik ONZ ds. edukacji globalnej, Rt. Hon. Gordon Brown, po raz pierwszy wezwał do utworzenia globalnego funduszu edukacji awaryjnej na Światowym Forum Ekonomicznym w Davos w styczniu 2015 r. „Po licznych rozmowach dwustronnych zwołano kilka spotkań na wysokim szczeblu mistrzów w ciągu roku, w tym na Wiosennych Spotkaniach Banku Światowego i Światowym Forum Edukacyjnym w Incheon”. [107] Brown, podobnie jak inny powiernik Fundacji Rockefellera Juan Manuel Santos, został wybrany do dołączenia do Global Leaders for Tomorrow WEF, klasy z 1993 r., którą opisano jako „pierwszą kadrę wysoce wpływowej głębokiej sieci rekrutacyjnej państwa ”. [108] Niektóre z innych w tej chwili znanych nazwisk w tej klasie to Angela Merkel, Nicolas Sarkozy, Bono, Bill Gates i Tony Blair. [109] Brown uczestniczył w licznych wydarzeniach WEF i różnych innych spotkaniach globalistów na najwyższym szczeblu, w tym co najmniej w jednym spotkaniu Bilderberg. [110] [111] W maju 2020 r. podpisał się pod otwartym listem zatytułowanym „Sojusz za szczepieniem ludności przeciwko COVID-19”, wzywając do zaszczepienia całego świata . [112] Brown jest zwolennikiem syjonizmu, będącym długoletnim członkiem Labour Friends of Israel, w 2010 roku powiedział The Jewish Chronicle:

„Jestem niesamowicie dumny, iż byłem pierwszym brytyjskim premierem, który przemawiał w Knesecie”. [113]

LAURA CHA

„Chiny są dziś “najważniejszą BRIC” [gra słów: BRIC i “brick” = cegła, przyp. mój, wawel] w murze globalnej chciwości”, napisałem w lipcu 2023 roku. [114] Szczegółowo opisałem, jak założyciel WEF Klaus Schwab opisał Chiny jako „wzór do naśladowania”, a jak w czerwcu 2023 roku chiński premier Li Qiang powiedział na spotkaniu WEF, iż Chiny są zaangażowane w „promowanie globalnego rozwoju”, stając się „najbardziej niezachwianą siłą globalizacji”. [115][116]

Po tysiącleciach dumnej niepodległości Chińczycy zostali wciągnięci do nowoczesnego systemu handlowego świata przez to, co nazywają „stu latami upokorzenia”, które rozpoczęły się w 1839 r. pierwszą z dwóch „wojen opiumowych”.

Bezpośrednim problemem, który był na szali, był chiński zakaz importu opium z kontrolowanych przez Brytyjczyków Indii w zamian za chińskie herbaty i jedwabie, lukratywny, choć etycznie wątpliwy handel, w którym Rothschildowie mieli swój udział.

W wyniku tych wojen Hongkong stał się kolonią Imperium Brytyjskiego, a Chiny zostały zmuszone do otwarcia określonych portów dla zachodnich kupców, w tym Szanghaju.

Rothschildowie byli bardzo blisko Hongkong and Shanghai Banking Corporation, w tej chwili znanej jako HSBC, która została „założona w 1865 r. w celu finansowania handlu między Europą a Azją”. [117]

Zapłacili za podróż badawczą do Chin niemieckiej rodziny bankowej Oppenheim, a ich francuska “operacja” Banque Paribas wzięła udział w pożyczce w wysokości 15 milionów funtów dla Chin w 1895 roku. [118] [119]

W tym samym roku Natty Rothschild i niemiecki bankier-imperialista Adolphe Hansemann „starali się promować partnerstwo między Hong Kong & Shanghai Bank a nowym Deutsche-Asiastische Bank”, mając nadzieję na „odpowiednie oficjalne wsparcie ze strony swoich rządów”. [120] Umowa między dwoma bankami została podpisana w lipcu tego roku.

Ferguson pisze: „Dla Natty’ego [Rothschilda] głównym celem tego sojuszu było zakończenie konkurencji między wielkimi mocarstwami poprzez oddanie chińskich pożyczek zagranicznych w ręce jednego międzynarodowego konsorcjum”. [121]

Rewolucja komunistyczna nie położyła kresu całej tej działalności bankowej, a Rothschildowie z dumą oświadczają dziś na swojej stronie internetowej: „Nasza firma była jedną z pierwszych zachodnich instytucji biznesowych, która ponownie nawiązała stosunki po 1953 roku”. [122]

Powiązaniem z Chinami w radzie powierniczej Fundacji Rockefellera, która pływa pod flagą rzekomych rywali Rothschildów, jest bizneswoman i polityk z Hongkongu, Laura Cha. [123] Do początku tego roku była przewodniczącą Hong Kong Exchanges and Clearing Ltd, gdzie jej dyrektorem generalnym był Nicolas Aguzin, były starszy bankier w JP Morgan Chase Rothschildów. [124][125] Z Wikipedii dowiadujemy się: „Hong Kong Exchanges and Clearing Limited obsługuje szereg rynków akcji, towarów, dochodu stałego i walut za pośrednictwem swoich całkowicie zależnych spółek zależnych The Stock Exchange of Hong Kong Limited (SEHK), Hong Kong Futures Exchange Limited (HKFE) i London Metal Exchange (LME).

„W sierpniu 2024 r. kapitalizacja rynkowa HKEX wynosiła około 4 biliony dolarów amerykańskich, a na giełdzie notowanych było 2621 spółek, co czyni ją 8. największą giełdą na świecie”. [126] Cha jest wiceprzewodniczącym Międzynarodowej Rady Doradczej Chińskiej Komisji Regulacji Papierów Wartościowych, która spotkała się 8 listopada 2024 r., aby omówić „sposoby promowania dwustronnego otwarcia instytucjonalnego na wysokim szczeblu chińskich rynków kapitałowych”. [127] Przewodniczy jej „Sir” Howard Davies, przewodniczący NatWest Group of banks, wcześniej znanej jako RBS Group, i były zastępca gubernatora Banku Anglii, który w 2004 r. został niezależnym dyrektorem długoletniej przykrywki Rothschilda, Morgan Stanley. [128][129] [130][131]

I tak, to ten sam człowiek, który później skrytykował Browna za oszustwo PFI.

Cha pełniła ponadto funkcję dyrektora niewykonawczego w Unilever (więcej o tej jednostce później) i zastępcy przewodniczącego wspomnianego HSBC. [132][133]

Jest współpracowniczką Światowego Forum Ekonomicznego, które informuje nas, iż zasiada ona w zarządzie Komitetu Bretton Woods, „organizacji non-profit” poświęconej „globalnemu dobrobytowi gospodarczemu”, a w szczególności wspieraniu działalności Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Światowej Organizacji Handlu i Banku Światowego. [134][135] [136]

„Członkowie organizacyjni” Komitetu Bretton Woods to:

JPMorgan Chase, Bank of America, Citigroup, McKinsey Global Institute, Morgan Stanley, Soros Fund Management LLC, Barclays plc, Bloomberg LP, Crown Agents Bank, Goldman Sachs i HSBC Holdings plc. [137]

Cha jest również członkiem Hong Kong-United States Business Council, która organizuje coroczne spotkania z udziałem takich mówców, jak William R. Rhodes z Citigroup, Inc; Justin Lin, wówczas główny ekonomista Banku Światowego, i Kevin Warsh, były gubernator Systemu Rezerwy Federalnej, który był członkiem komitetu sterującego Bilderberg Group. [138][139] [140][141][142]

Wydaje się, iż Cha była zwolenniczką reżimu Komunistycznej Partii Chin na pewnym etapie swojej kariery.

W jej profilu w Rockefeller Foundation napisano:

„Pani Cha została pierwszą i jak dotąd jedyną osobą spoza Chin kontynentalnych, która dołączyła do rządu centralnego Chińskiej Republiki Ludowej na stanowisku wiceministra, gdy w styczniu została mianowana wiceprzewodniczącą Chińskiej Komisji Regulacji Papierów Wartościowych. Pełniła tę funkcję do 2004 roku”. [143]

Jest również niezależnym dyrektorem niewykonawczym Ant Group, która jest spółką stowarzyszoną chińskiego konglomeratu Alibaba Group. [144] Ant Group jest właścicielem największej na świecie mobilnej (cyfrowej) platformy płatności Alipay, która szczyci się ponad 1,3 miliarda użytkowników. Jej „całkowity wolumen płatności” osiągnął 118 bilionów jenów w czerwcu 2020 r. i jest drugą co do wielkości korporacją usług finansowych na świecie, po Visie. [145][146]

W 2021 r. Ant Group złożyła wniosek o zostanie spółką holdingową finansową nadzorowaną przez chiński bank centralny. [147]

Na koniec muszę wspomnieć o roli Cha jako starszego międzynarodowego doradcy Foundation Asset Management Sweden AB. [148][149]

Przewodniczy jej Marcus „Husky” Wallenberg, szwedzki bankier i przemysłowiec, którego rodzina rzekomo kontroluje 40 procent szwedzkiej gospodarki. [150][151]

Wallenberg rozpoczął karierę w nowojorskim oddziale Citibank, a następnie pracował dla Deutsche Bank i SG Warburg & Co. Od 1999 roku zasiada w zarządzie producenta szczepionek AstraZeneca. [152][153]

Podobnie jak inny współpracownik Cha, Warsh, był członkiem komitetu sterującego Bilderberg Group i pseudokonserwatywnego Klubu 1001, obok nie mniej niż czterech członków rodziny Rothschildów “atakującej” Chiny . [154][155]

DONALD KABERUKA

Znaczenie Rwandy dla agendy imperialistycznej potwierdza fakt, iż obok Binagwaho w zarządzie powierniczym Fundacji Rockefellera znajdujemy rodaka Rwandyjczyka Donalda Kaberukę. [156] Był ministrem finansów i planowania gospodarczego kraju w latach 1997–2005 i „wprowadził nowe systemy zarządzania strukturalnego, monetarnego i fiskalnego, które kładły szczególny nacisk na niezależność banku centralnego ”. [157]

W tym samym okresie był najwyraźniej „gubernatorem Rwandy z ramienia Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW) i Banku Światowego”. [158]

Demokracja w najlepszym wydaniu…

Kaberuka był wówczas prezesem Afrykańskiego Banku Rozwoju od września 2005 r. do września 2015 r. [159] Tam „podkreślił rolę sektora prywatnego i podkreślił znaczenie infrastruktury, takiej jak drogi, koleje, elektrownie i komunikacja”. [160]

Bank jest dziś przez cały czas dumny ze swojej misji „uprzemysłowienia Afryki”. [161] Twierdzi, iż jest zainteresowany „krytycznymi minerałami, które napędzają uprzemysłowienie Afryki, w tym dla łańcucha konstrukcji pojazdów elektrycznych (pierwiastków takich jak kobalt, lit i nikiel) i górnictwa, ponieważ tworzone są globalne łańcuchy dostaw dla tych powstających gałęzi przemysłu ”. Koncentruje się również na infrastrukturze łączności, usługach cyfrowych i danych oraz wsparciu dla przedsiębiorców cyfrowych” i „wspiera sektor farmaceutyczny i produkcji szczepionek w ramach swojej Wizji 2030 Pharmaceutical Action”. [162]

Po opuszczeniu Afrykańskiego Banku Rozwoju Kaberuka został mianowany starszym doradcą w TPG/Satya, „partnerstwie między TPG Growth i Satya Capital”, które „pracowało nad planowaniem inwestycji w afrykańskie firmy, które chcą się rozwijać zarówno w Afryce, jak i na świecie”. [163] Ogłosił: „Kapitał prywatny przekształca Afrykę. Wiedza branżowa, zasoby operacyjne i globalne doświadczenie TPG/Satya stawiają ją w wyjątkowej pozycji, aby pomóc uwolnić potencjał przedsiębiorstw na całym kontynencie”. [164]

Kaberuka został wybrany na „Specjalnego Wysłannika” Unii Afrykańskiej ds. Covid-19 w kwietniu 2020 r., podczas gdy w wieku 38 lat był przewodniczącym zarządu Global Fund, z którym już mieliśmy styczność za pośrednictwem innego powiernika Rockefellera, Binagwaho. [165][166] Rozpoczął karierę w Wielkiej Brytanii w Goldman Sachs, kluczowej organizacji globalistycznej, w której po raz pierwszy wymyślono termin „BRICS”. [167] Firma wyjaśnia: „ Raport Goldman Sachs Economic Research z 2001 r. koncentrował się na czterech gwałtownie rozwijających się krajach rynków wschodzących , w szczególności jako kluczowych czynnikach napędowych przyszłego globalnego wzrostu gospodarczego: Brazylii, Rosji, Indiach i Chinach. Dzięki „Building Better Global Economic BRICs” do języka inwestycyjnego wszedł nowy termin ”. [168] Building Better? Co nam to przypomina? Goldman Sachs kontynuuje: „W 2014 r. w ramach umowy podpisanej podczas szóstego dorocznego szczytu BRICS w Fortalezie w Brazylii utworzono BRICS Development Bank . „Od czasu przemianowania na New Development Bank (NDB) i z siedzibą w Szanghaju celem instytucji jest mobilizacja zasobów na projekty infrastrukturalne i zrównoważonego rozwoju w BRICS i innych krajach rozwijających się i na rynkach wschodzących”. [169] Kaberuka jest przewodniczącym Globalnej Rady Doradczej African Leadership College. [170][171]

Współpracując „w partnerstwie” z Mastercard, ta ostatnia organizacja oświadcza: „Jesteśmy na misji, aby uchwycić jedną z największych szans XXI wieku. Zbliżający się afrykański boom demograficzny zawiera klucz do katalizującej zmiany systemów: obfity kapitał ludzki”. [172]

Cóż, nie można powiedzieć tego precyzyjniej!

Kaberuka zasiada również w zarządzie Center For Global Development, obok innego powiernika Rockefeller Foundation – Beschloss, i był dyrektorem LSE (London School of Economics and Political Science) od 2019 r. [173][174]

Jest partnerem zarządzającym panafrykańskiego banku inwestycyjnego SouthBridge, samookreślającego się jako „innowacyjna firma usług finansowych”, która szczyci się tym, iż ma „miejsce w pierwszym rzędzie do odkrywania możliwości kontynentu ”. [175][176][177]

W sierpniu 2022 r. „z dumą ogłasza , iż ​​otrzymał dotację od Fundacji Billa i Melindy Gatesów na zaprojektowanie i uruchomienie panafrykańskiego funduszu kapitału obrotowego, którego celem jest wsparcie rozwoju skonsolidowanego ekosystemu dystrybucji opieki zdrowotnej w Afryce”. [178]

Okazuje się, iż Kaberuka założył SouthBridge po „lunchu z Lionelem Zinsou, starym znajomym”, który w tamtym czasie był premierem Beninu „ale chciał poświęcić resztę swojej kariery na udzielanie porad finansowych i inwestowanie w Afryce”.

Artykuł w The Africa Report wyjaśnia:

„Kaberuka, który przez osiem lat był ministrem finansów Rwandy , podzielał to pragnienie. Obaj mężczyźni zgodzili się założyć nowy panafrykański bank inwestycyjny”. [179] Ujawnia również, iż Zinsou jest „byłym partnerem w Rothschild” i rzeczywiście, w momencie pisania tego artykułu jego profil przez cały czas można znaleźć w sekcji „zarządzanie” na stronie internetowej Rothschild & Co. [180][181]

Mamy więc byłego pracownika Goldman Sachs zarządzającego finansami swojego kraju w imieniu MFW i Banku Światowego, a następnie zakładającego bank inwestycyjny, aby promować neokolonialną industrializację Afryki z pomocą kumpla Rothschilda i dotacji z Fundacji Billa i Melindy Gates!

Czy naprawdę są jeszcze ludzie, którzy wyobrażają sobie, iż to wszystko jest jednym wielkim zbiegiem okoliczności?