5 lat temu
Region Midlands to podregion Highlands obejmujący ich południową część. Znajduje się tam kilka destylarni, a między nimi omawiana ostatnio Glenturret. Dzisiaj chciałbym opowiedzieć Wam o kolejnym przedstawicielu Midlands jakim jest destylarnia Edradour. Już na wstępie powiem, iż jest to jedna z najpiękniejszych destylarni do odwiedzenia w Szkocji więc naprawdę warto ją poznać i umieścić na swojej liście miejsc do odwiedzenia!
Destylarnia Edradour to niewielka i bardzo tradycyjna gorzelnia w Highlands, która powstała w 1837 roku z inicjatywy grupy lokalnych rolników. W 1886 destylarnię przejęła firma McIntosh & Co, która prowadziła destylarnię przez najbliższe dziesięciolecia.
Jak smakuje Edradour 10 yo i Caledonia?
Edradour 10 yo
Podstawowa wersja whisky z tej destylarni najłatwiejsza do zdobycia w sklepach z whisky.
Caledonia 12 yo
To wersja wydana wraz z popularnym szkockim muzykiem Dougiem MacLeanem, autorem znanej piosenki pt. Caledonia. Kaledonia to historyczna kraina na północy Brytanii, która pokrywa się głównie z terenami dzisiejszej Skocji. Kaledonia zasłynęła faktem, iż oparła się zarówno najazdom Celtów jak i Rzymian.
8 yo Edradour + 42 miesiące (niemal 4 lata) finiszu w beczkach po Oloroso Sherry.
Odległa historia destylarni
W 1933 roku, William Whiteley kupił destylarnię Edradour jako źródło whisky słodowej do swojego sławnego niegdyś blendu “King’s Ransom”. William Whiteley był barwną postacią świata whisky na początku XXw. Zasłynął głównie z handlu whisky w USA objętych prohibicją co było możliwe dzięki relacjom z mafią. William Whiteley działał bowiem w porozumieniu z kalabryjskim gangsterem Frankiem Costello, który z kolei zasłynął z udanego duetu biznesowego z sycylijskim bossem o pseudonimie Lucky Luciano.
Po pięciu latach współpracy, destylarnia została własnością bliskiego współpracownika Franka Costello – Irvinga Haima, który pozostał jej właścicielem do swojej śmierci w 1976 roku.
Współczesna historia destylarni
W 1982 roku destylarnia została sprzedana firmie Campbell Distillers, która należała do Pernod Ricard. Edradour była wtedy wykorzystywana głównie do blendów. Po raz pierwszy została zabutelkowana jako single malt w 1986 roku.
Po pewnym czasie, w Pernod Ricard stwierdzono, iż Edradour nie jest niezbędną destylarnią w portfolio giganta i sprzedano ją niezależnemu dystrybutorowi whisky – Signatory Vintage. Firma ta, której właścicielem jest Andrew Symington, wykorzystuje w tej chwili magazyny destylarni również do leżakowania własnych beczkek. Za czasów Pernod Ricard, destylarnia Edradour zmagała się z opinią gorzelni o niskiej powtarzalności nastawów co skutkowało rozlewami rozmaitej jakości. Andrew Symington po przejęciu destylarni zaprosił do współpracy Iana Hendersona, który wcześniej był managerem destylarni Laphroaig. Krótko później destylarnia Edradour rozpoczęła produkcję leżakowanej w beczkach po bourbonie torfowej odmiany whisky o nazwie Ballechin, która opiewa na około ⅕ objętości produkcji.
Proces produkcji whisky e Edradour
Dzisiaj destylarnia Edradour całą swoją produkcję rozlewa jako single malt. Kadź zacierna jest żeliwna.
Brzeczka powstała w wyniku zacierania chłodzona jest na najstarszej w Szkocji chłodnicy Mortona z 1934, która dzięki zimnej wody redukuje temperaturę brzeczki z około 70 do 20C chroniąc przy tym drożdże.
Fermentacja odbywa się w kadziach drewnianych.
Para destylacyjna opuszczające urokliwe i niewielkie alembiki przechodzą do worm tubs. Rozmiar destylarni określa się względem rozmiaru alembików. W Edradour znajdują się małe, niskie i pękate alembiki, które warunkują oleisty smak whisky.
Po długiej, destylacji, alembiki opuszcza destylat w mocy około 70%, który przed rozlaniem do beczek redukowany jest do mocy 63,5%. Do 2005 roku kiedy na Islay otwarto destylarnię KIlchoman, Edradour była niekwestionowanie najmniejszą destylarnią w Szkocji. Sytuacja ta ma jednak charakter bardzo zmienny ponieważ w 2019 roku destylarnia Kilchoman zaprezentowała zestaw nowych alembików powiększających moc destylarni i jednocześnie pojawiło się w Szkocji więcej bardzo małych destylarni. Pojawianie się małych destylarni jest możliwe w związku ze zmianą przepisów ograniczających minimalny rozmiar alembików, który pierwotnie ustalony był na dość duży, aby zapobiec możliwości przenoszenia urządzeń celem ukrycia ich przed poborcami podatkowymi. W tym samym czasie pojawił się również wiele drobnych destylarni, mniejszych od Edradour. Niemniej Edradour wypełnia tylko 15 beczek whisky tygodniowo co bez wątpienia kwalifikuje ją do określania się mianem małej destylarni. Znajdująca się w beczkach whisky jest w całości butelkowana jako single malt. Edradour słynie z bardzo szerokiego portfolio whisky finiszowanych.
Co ciekawe, w magazynach destyarni leżakują także beczki z wielu innych destylarni, które przeznaczone są na rozlew pod marką Signatory Vintage.
W magazynach Edradour, beczki z niemalowanymi deklami starzą whisky po raz pierwszy, a beczki z pomalowanymi deklami po raz drugi. Po drguim leżakowaniu, beczki sprzedawane są do leżakowania blendów.
Jeśli nie chcesz przegapić kolejnych odcinków, koniecznie subskrybuj mój kanał na YouTube. Możesz to zrobić, klikając w poniższy przycisk:
