Frida Kahlo była nie tylko wyjątkową artystką, ale także pasjonatką podróży. Mimo swoich zdrowotnych problemów (chorowała na polio i uległa niemal śmiertelnemu wypadkowi), które często ograniczały ją w codziennym życiu, Frida nieustannie pragnęła odkrywać nowe miejsca i poznawać nowe kultury. Podróże były dla niej sposobem na odpoczynek, ale także inspiracją do tworzenia sztuki.
Frida często podróżowała z mężem, malarzem Diego Riverą, który był również jej mentorem i najbliższym przyjacielem. Sam Rivera i odniesienia do ich relacji pojawiają się na wielu obrazach Khalo, takich jak chociażby Frida i Diego Rivera (1931, San Francisco Museum of Modern Art.) czy Dwie Fridy (1939, Museo de Arte Moderno Meksyk). To ostatnie dzieło powstało krótko po rozwodzie artystów, wyraża samotność i rozpacz po rozstaniu. Frida pojawia się na obrazie w dwóch odsłonach, w jednej ma na sobie współczesny, europejski strój, który przywdziewała zanim poznała Riverę, a w drugiej nosi tradycyjne, meksykańskie ubranie i trzyma w rękach medalion z wizerunkiem byłego męża. Obie kobiety, Frida – Europejka i Frida – Meksykanka mają dosłownie serca na wierzchu, a burzliwe niebo i krwawiące serce symbolizują cierpienie.
Rivera i Kahlo odwiedzali różne zakątki Meksyku, a także podróżowali do wielu krajów, gdzie odbywały się wystawy jej obrazów, w tym m.in. do Francji, Włoch, Stanów Zjednoczonych, Holandii, Wenezueli, Kanady, Argentyny, Niemiec i Japonii. Każda podróż była dla Fridy niezwykłym doświadczeniem, które pozwalało jej rozwinąć artystyczne umiejętności i pogłębić swoją wiedzę o świecie.
Drugą wielką pasją Fridy Kahlo, oprócz podróży, było gotowanie. Była nie tylko utalentowaną malarką, ale także świetną kucharką. Jej dom w Coyoacán – Casa Azul był zawsze otwarty dla przyjaciół i znajomych, którzy chętnie przychodzili na obiady i kolacje przygotowywane przez Fridę. Jej potrawy były nie tylko pyszne, ale także stanowiły odzwierciedlenie jej meksykańskiego dziedzictwa i pasji do gotowania. Frida często eksperymentowała z różnymi smakami i składnikami, tworząc unikatowe i niepowtarzalne dania. Jej ulubionym składnikiem było oczywiście chili, które dodawała do wielu potraw, nadając im wyrazisty smak i aromat. Jednak oprócz klasycznych meksykańskich dań, Frida próbowała także potraw z innych kultur, które poznała podczas swoich podróży.
Frida Kahlo zyskała reputację jako znakomita kucharka oraz wielbicielka dobrego jedzenia. Jej ulubionymi daniami były tradycyjne meksykańskie potrawy, takie jak mole poblano, enchiladas, tamales oraz guacamole. Miała również słabość do słodyczy, zwłaszcza do tradycyjnych meksykańskich deserów, takich jak churros czy flan.
Kahlo podróżowała po świecie, odwiedzając wiele państw i poznając różne kultury kulinarnego świata. Była zafascynowana kuchniami lokalnymi oraz tradycyjnymi przepisami, które potrafiła potem adaptować i wcielać w życie w swojej kuchni.
Co do ulubionego wina, to Frida Kahlo preferowała przede wszystkim wina pochodzące z Meksyku. Miała szacunek dla lokalnej produkcji oraz tradycji winiarskich swojego kraju. Niektóre z jej ulubionych win to meksykańskie czerwone wina z doliny Guadalupe, które słynęły z wyjątkowej jakości i intensywnego smaku. Jednakże nie ograniczała się tylko do meksykańskich win. Podczas swoich podróży próbowała różnorodnych win z innych regionów świata i był to dla niej niezwykły sposób na poznawanie nowych kultur oraz tradycji związanych z winem.
Frida Kahlo była nie tylko artystką, ale również pasjonatką kuchni i wina. Jej zamiłowanie do jedzenia, podróży oraz odkrywania nowych smaków sprawiało, iż była inspiracją nie tylko dla artystów, ale również dla miłośników dobrej kuchni i wina. Jej historia pokazuje, jak jedzenie, podróże oraz kultura mogą się ze sobą spleść i przynieść niezapomniane doznania dla zmysłów.
Podsumowując, pasja Fridy Kahlo do podróży i gotowania była niezwykle ważna w jej życiu. Połączenie tych dwóch predylekcji pozwalało jej na nieustanne odkrywanie nowych smaków i kultur, które stanowiły inspirację do tworzenia niezwykłej sztuki. Jej podróże i dania są nie tylko częścią jej dziedzictwa artystycznego, ale także sposobem na poznanie i zrozumienie różnorodności świata.
