Gdzie oprócz MF 255 i Ursusa C-360P znajdziemy 3 cylindrowy silnik Perkins?

Wydawać by się mogło, iż silnik skonstruowany stricte dla ciągnika rolniczego nie będzie mógł być zamontowany nigdzie indziej. Otóż jest to błąd, gdyż popularne motory z Ursusa 3P montowano także w innych maszynach i urządzeniach. A jeden z tych patentów jest naprawdę niecodzienny…

Sam silnik Perkins AD3.152 był dość nowoczesną jak na swoje czasy konstrukcją. Ten 3 cylindrowy, wysokoprężny, czterosuwowy, rzędowy motor z bezpośrednim wtryskiem paliwa, miał pojemność 2,5 l i moc na poziomie 47 KM. Dodatkowo cechował się oszczędnym zużyciem paliwa, co też nie było bez znaczenia.

Wózki widłowe i agregaty

Z racji tego, iż tych silników mieliśmy w PRL całkiem sporo to jednostek na licencji angielskiego Perkinsa wystarczyło choćby do zamontowania w takich urządzeniach jak agregaty prądotwórcze czy wózki widłowe. Jednak nie ma się co oszukiwać, iż popularnością te silniki w maszynach innych niż ciągnik rolniczy nigdy nie dorównały tym, które pochodziły z Ursusów C-330. Dlatego też dziś bardzo ciężko spotkać już maszyny i urządzenia w których za napęd posłużył silnik Perkins AD3.152. Była jednak konstrukcja do której takowe montowano dosyć powszechnie i raczej tylko w realiach gospodarki centralnie planowanej możliwa do zrealizowania…

Zróbmy samochód z silnikiem Diesla

Tak właśnie w 1986 roku (no dobrze, trochę wcześniej bo potrzeba czasu w implementację) pomyśleli konstruktorzy z Fabryki Samochodów Rolniczych w Poznaniu tworząc Tarpana z silnikiem Diesla, czyli właśnie motorem Perkins AD3.152. Był to o tyle interesujący pomysł, iż odpowiadał na kryzys paliwowy w kraju, ponieważ na stacjach brakowało benzyny i była ona na kartki, a tylko ON nie podlegał kartkowym restrykcjom.

Skrzyniowy Tarpan z silnikiem od ciągnika, fot. Adam Ładowski

Jak już wspomnieliśmy wyżej pierwsze Tarpany z 3 cylindrowym silnikiem z Ursusa pojawiły się na rynku w 1986 roku. Najpopularniejsza była wersja 239D , czyli pojazd skrzyniowy z plandeką i drewnianą paką. Z kolei wersja 237D była klasyczną odmianą Tarpana, z przesuwną ścianą tylną.

Ale umówmy się, to połączenie silnika od ciągnika z dodatkowo źle dobraną skrzynią biegów nie mogło funkcjonować dobrze i tak naprawdę, gdyby nie realia w jakich nasz kraj funkcjonował w tamtym okresie, nikt nigdy nie wpadłby na tak kuriozalny pomysł, który do i tak źle wykonanego Tarpana dokładał jeszcze tragicznie źle do niego dopasowany silnik.