1 dzień temu
Bitcoin, jako najbardziej popularna kryptowaluta, przez lata przeszedł wiele zmian technologicznych, które miały na celu poprawę jego wydajności, skalowalności oraz bezpieczeństwa. Jednym z kluczowych aspektów korzystania z Bitcoina są formaty adresów, które na przestrzeni czasu ewoluowały. Każdy z tych formatów ma swoje unikalne cechy, zalety oraz ograniczenia, wpływające na wysokość opłat transakcyjnych, kompatybilność z portfelami i giełdami oraz poziom prywatności użytkownika. Początkującym użytkownikom kwestia adresów może jednak wydawać się dość myląca. Aby zatem rozwiać wszelkie wątpliwości, w tym opracowaniu przedstawimy różne rodzaje adresów w sieci BTC oraz wyjaśnimy, w jaki sposób można przesyłać bitcoiny pomiędzy nimi. Omówimy również kwestie kompatybilności pomiędzy adresami oraz ograniczenia, jakie mogą wynikać z ich stosowania na różnych platformach.
Adresy Legacy (P2PKH)
Adresy Legacy w sieci Bitcoina to najstarszy format adresów, stosowany od momentu powstania tej kryptowaluty w 2009 roku. Są one kompatybilne ze wszystkimi portfelami i giełdami, co czyni je uniwersalnym wyborem dla użytkowników sieci BTC. Ich charakterystyczną cechą jest to, iż zaczynają się od cyfry „1”, a ich długość wynosi od 26 do 35 znaków. Przykładem takiego adresu może być:
1A1zP1eP5QGefi2DMPTfTL5SLmv7DivfNa.
Choć adresy te mają największą kompatybilność, ich używanie wiąże się z pewnymi wadami. Przede wszystkim generują one wyższe opłaty transakcyjne, ponieważ wymagają większej ilości danych w bloku, co zwiększa koszt ich przetwarzania. Nie wspierają również technologii Segregated Witness (SegWit), co oznacza, iż nie pozwalają na optymalizację miejsca w bloku i szybsze przetwarzanie transakcji.
Mimo to, wiele osób i firm przez cały czas korzysta z adresów Legacy, głównie ze względu na powszechną obsługę i kompatybilność.
Adres do wpłaty BTC na BingX. Źródło: BingX.com
Adresy Script (P2SH)
Adresy Script, znane również jako P2SH (Pay-to-Script-Hash), stanowią bardziej zaawansowaną formę adresów Bitcoina, umożliwiającą realizację bardziej skomplikowanych transakcji. Ich charakterystyczną cechą jest to, iż zaczynają się od cyfry „3”, a ich długość wynosi od 26 do 35 znaków. Przykładowym adresem Script może być:
3J98t1WpEZ73CNmQviecrnyiWrnqRhWNLy.
Jednym z najpopularniejszych zastosowań P2SH są adresy multisig, które wymagają zatwierdzenia transakcji przez kilku sygnatariuszy. Przykładowo, portfel może wymagać podpisów co najmniej 2 z 3 kluczy, zanim wypuści transakcję z użyciem BTC, co zwiększa bezpieczeństwo przechowywania w nim środków. Innym ważnym zastosowaniem jest Segregated Witness (SegWit) w formie P2WPKH-in-P2SH, co pozwala użytkownikom korzystać z niższych opłat sieciowych, zachowując jednocześnie kompatybilność ze starszymi systemami.
Partner edukacyjny
Partnerem wspierającym w edukacji crypto traderów jest BingX – singapurska giełda kryptowalut.
Adresy Native SegWit (Bench32, P2WPKH i P2WSH)
Adresy Bech32, znane również jako natywne SegWit (P2WPKH i P2WSH), to format adresów Bitcoina, zaprojektowany z myślą o niższych opłatach, większej efektywności i poprawionym bezpieczeństwie. W przeciwieństwie do starszych formatów, Bech32 zawsze zaczyna się od prefiksu „bc1”, co czyni je łatwo rozpoznawalnymi. Przykładowym adresem Bech32 może być:
bc1qw508d6qejxtdg4y5r3zarvaryvuc29mdpde.
Format Bech32 jest bardziej odporny na błędy podczas manualnego przepisywania adresów. Jego kodowanie zapewnia lepszą detekcję literówek, a brak wielkich liter eliminuje zamieszanie związane z podobnie wyglądającymi znakami. Dodatkowo ten format pozwala na łatwiejszą implementację przez deweloperów, co sprawia, iż jest często implementownym standardem w nowoczesnych portfelach kryptowalutowych.
W ramach Bech32 wyróżniamy dwa główne typy adresów:
- P2WSH (Pay-to-Witness-Script-Hash) – bardziej zaawansowany format używany w skomplikowanych skryptach, takich jak multisig i smart kontrakty.
Mimo wielu zalet, adresy Bech32 nie są jeszcze w pełni wspierane przez wszystkie giełdy i portfele. Niektóre usługi finansowe działające na starszej infrastrukturze mogą nie obsługiwać natywnych adresów SegWit, co może wymagać użycia innych, kompatybilnych rozwiązań, takich jak P2SH-SegWit („3”).
Adresy Taproot (Bech32m)
Adresy Bech32m, wprowadzone jako część aktualizacji Taproot (Bitcoin Improvement Proposal – BIP 341), stanowią najnowszy i najbardziej zaawansowany format adresów w sieci Bitcoina. Ich struktura bazuje na wcześniejszym standardzie Bech32, ale została zoptymalizowana pod kątem nowych typów transakcji. Podobnie jak adresy Bech32, zaczynają się od prefiksu „bc1”, jednak posiadają unikalne oznaczenie w postaci litery „p”, co pozwala je odróżnić od wcześniejszych implementacji SegWit. Przykładem adresu Bech32m może być:
bc1p8y5x6sq0z7lh7v2m4s6q5q9w4jh4f5q2k9r3gk.
Aktualizacja Taproot zwiększyła prywatność, zmniejszyła ilość danych zawartych w transakcjach oraz obniżyła opłaty sieciowe dla złożonych operacji, takich jak transakcje multisig i smart kontrakty.
Jednak mimo swoich zalet, adresy Bech32m nie są obsługiwane przez wszystkie portfele i giełdy. Oznacza to, iż w niektórych przypadkach użytkownicy mogą być zmuszeni do korzystania ze starszych formatów, takich jak Bech32 (bc1q) lub P2SH (3), aby zachować kompatybilność z danym portfelem czy giełdą.
Wysyłanie środków w BTC
Wysyłanie środków w sieci Bitcoina pomiędzy adresami o różnych formatach jest jak najbardziej technicznie możliwe, ponieważ wszystkie te formaty działają w ramach tego samego łańcucha bloków. Oznacza to, iż użytkownik może swobodnie przesyłać BTC pomiędzy adresami Legacy (P2PKH, zaczynającymi się od „1”), P2SH (zaczynającymi się od „3”), SegWit Bech32 (zaczynającymi się od „bc1q”) oraz Taproot Bech32m (zaczynającymi się od „bc1p”). Warto jednak zwrócić uwagę na kilka istotnych aspektów tej operacji, takich jak kompatybilność portfela, wysokość opłat transakcyjnych oraz ewentualne ograniczenia giełd i usług.
Największym wyzwaniem podczas transferów pomiędzy różnymi formatami adresów jest obsługa przez portfele i giełdy. Podczas gdy starsze adresy Legacy i P2SH są obsługiwane wszędzie, formaty Bech32 i Bech32m mogą nie być jeszcze w pełni wspierane przez niektóre usługi. Dlatego przed wysłaniem środków na nowoczesny adres, taki jak Bech32 (bc1q) czy Bech32m (bc1p), warto upewnić się, iż portfel nadawcy jest kompatybilny z tymi formatami. Niektóre giełdy przez cały czas nie pozwalają na wypłaty na adresy Taproot (Bech32m), mimo iż protokół ten został aktywowany w 2021 roku.
Choć nie jest duża sprawa, opłaty transakcyjne, różnią się w zależności od używanego formatu adresu. Wysyłanie środków z adresów Legacy (P2PKH, „1”) wiąże się z wyższymi kosztami, ponieważ starsze adresy wymagają większej ilości danych w bloku. Adresy SegWit (Bech32, „bc1q”) i Taproot (Bech32m, „bc1p”) są bardziej efektywne pod względem rozmiaru transakcji, co pozwala na obniżenie opłat choćby o 30–40%.
Proces wysyłania środków między różnymi formatami nie wpływa na czas realizacji transakcji – wszystkie są potwierdzane w taki sam sposób w blockchainie, a ich szybkość zależy jedynie od wysokości opłaty oraz obciążenia sieci w danym momencie.
Rodzaje adresów w sieci BTC: Podsumowanie
Podsumowując, różne rodzaje adresów w sieci BTC oferują określone możliwości, a wysyłanie Bitcoina pomiędzy adresami różnych formatów jest możliwe i nie wpływa na działanie sieci. Warto jednak uwzględnić kwestie kompatybilności oraz optymalizacji kosztów. W miarę jak ekosystem Bitcoina ewoluuje, coraz więcej usług wspiera nowoczesne formaty, a użytkownicy stopniowo odchodzą od starszych adresów Legacy i P2SH na rzecz tańszych i bardziej funkcjonalnych adresów SegWit i Taproot.
