Unia Europejska przygotowuje się do podpisania długo negocjowanego porozumienia handlowego z blokiem Mercosur. Jak podały agencje ANSA i AFP, ceremonia ma odbyć się 12 stycznia, o ile państwa członkowskie osiągną ostateczny konsensus. Mercosur zrzesza Argentynę, Boliwię, Brazylię, Paragwaj i Urugwaj, tworząc jeden z największych bloków gospodarczych na świecie.

Mercosur coraz bliżej Europy. Włochy domagają się gwarancji dla rolników

Włochy i Francja domagają się dodatkowych gwarancji

Wśród państw zgłaszających zastrzeżenia znajdują się Włochy i Francja, które podkreślają konieczność wprowadzenia mocniejszych zabezpieczeń dla europejskiego sektora rolnego. Rzym deklaruje, iż nie zablokuje umowy, ale chce jej zatwierdzenia dopiero po uzyskaniu konkretnych gwarancji.

Premier Włoch Giorgia Meloni podkreśliła w parlamencie, iż jej rząd oczekuje „dopracowania pakietu dodatkowych kroków w ramach ochrony naszego sektora rolnego”, który następnie ma zostać przedstawiony i omówiony z włoskimi rolnikami.

Meloni dodała, iż Włochy „nie zamierzają blokować ani sprzeciwiać się porozumieniu”, ale chcą jego akceptacji dopiero wtedy, gdy będzie ono zawierać „wzajemne gwarancje dla naszego sektora rolnego”. Wyraziła również nadzieję, iż „z początkiem nowego roku wszystkie te warunki zostaną spełnione”.

Von der Leyen: większość państw jest gotowa poprzeć umowę

Przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen wyraziła przekonanie, iż wśród 27 państw członkowskich znajdzie się wystarczająca większość, by zatwierdzić porozumienie wraz z dodatkowymi gwarancjami. Jej zdaniem finalizacja negocjacji jest możliwa, jeżeli państwa członkowskie wykażą jedność w kluczowych kwestiach.

Kontrowersje i spekulacje wokół umowy: głos publicysty

Teorie o niemieckich interesach

W debacie publicznej pojawiają się również bardziej spekulatywne opinie dotyczące kulis negocjacji. Publicysta Jan Śliwa zwraca uwagę, iż według niektórych teorii porozumienie UE–Mercosur miałoby w istocie wzmacniać niemieckie interesy gospodarcze po obu stronach Atlantyku. Autor podkreśla, iż takie interpretacje są przesadzone, ale odzwierciedlają nieufność części opinii publicznej wobec dominacji gospodarczej największych państw UE.

Śliwa przywołuje również wypowiedź kanclerza Niemiec, który podczas konferencji ambasadorów miał stwierdzić, iż priorytetem niemieckiej polityki pozostaje interes narodowy – zarówno polityczny, jak i gospodarczy.

Historyczne konteksty i współczesne powiązania

W komentarzu publicystycznym pojawia się także refleksja dotycząca ciągłości powojennych elit przemysłowych w Niemczech oraz ich potencjalnych powiązań z inwestycjami w Ameryce Południowej. Autor zauważa, iż struktury własnościowe latyfundiów i dużych przedsiębiorstw w krajach Mercosur są często nieprzejrzyste, a zarządzają nimi anonimowe fundusze, co utrudnia jednoznaczne ustalenie ich pochodzenia.

Śliwa sugeruje, iż w niektórych środowiskach mogą przetrwać nostalgiczne odniesienia do przeszłości, choć podkreśla, iż takie obserwacje mogą być jedynie projekcją i nie muszą odzwierciedlać rzeczywistości.

Podsumowanie

Planowane porozumienie UE–Mercosur pozostaje jednym z najważniejszych projektów handlowych ostatnich lat. Włochy i Francja domagają się dodatkowych zabezpieczeń dla rolnictwa, co może opóźnić finalizację umowy, ale nie musi jej zablokować. Jednocześnie w przestrzeni publicznej pojawiają się komentarze i spekulacje dotyczące geopolitycznych interesów największych państw UE, co pokazuje, jak złożone i wielowarstwowe są negocjacje tego typu.