Pieniądz ujemny czy dodatni? NBP, łamanie konstytucji i gotówka

4 godzin temu

Krzysztof Lewandowski

Zarządza firmą, wykładowca ekonomii społecznej w Warszawskiej Szkole Zarządzania, publicysta. Ekspert ekonomiczny Fundacji „Jesteśmy Zmianą” i działacz ruchu społecznego „Nawigatorzy Jutra”. Zajmuje się teorią pieniądza suwerennego i sposobami przebudowy międzynarodowego systemu finansowego. Tłumacz, m.in.: „Stracone stulecie w ekonomii: trzy teorie bankowości i niezbity dowód”, „Emisja pieniądza. Alternatywne systemy monetarne. Raport KPMG”, „Reforma monetarna – lepszy system monetarny dla Islandii”, „Konkretne propozycje modelowe instytucji monetarnej w systemie pieniądza suwerennego”, „Światełko reformy monetarnej. Suwerenna waluta cyfrowa współistniejąca z pieniądzem bankowym”.

Z Krzysztofem Lewandowskim, tłumaczem książki „Stracone stulecie w ekonomii: trzy teorie bankowości i niezbity dowód” prof. Richarda A. Wernera, rozmawia Rafał Górski, redaktor naczelny Tygodnika Spraw Obywatelskich.

Kasjer w sklepie, urzędnik, gracz na giełdzie, robotnik czy lekarz nie zdają sobie na ogół sprawy z tego, iż są częścią machinerii tłoczącej pieniądz ku szczytom władzy i wyżej, w chmury własnościowe, gdzie ukrywa się mitologiczny bóg pieniądza – władca kartelu. Kim jest ten władca dokładnie nie wiadomo, gdyż nie jest to władca jednoosobowy, a podmiot zbiorowy, rozsiany po całej kuli ziemskiej. Gdzie konflikt zbrojny i handel bronią, tam i on, a raczej jego przedstawiciele, czyli bankowcy oferujący pieniądz ujemny, czyli kredyt, tworzony metodą stoliczku nakryj się.
Krzysztof Lewandowski, „Pieniądz ujemny czy pieniądz dodatni?”

Byłoby korzystne, aby usunąć źródłową przyczynę problemów i władzę tworzenia pieniądza powierzyć Bankowi Centralnemu należącemu do państwa. Co więcej, przywilej kreacji pieniądza powinien być oddzielony od władzy alokowania nowego pieniądza. To efektywnie zredukuje ryzyko i niestabilność systemu monetarnego, długi zostaną znacząco zredukowane, a dochody z tytułu kreacji pieniądza będą zasilać państwo, a nie banki.
Frosti Sigurjónsson, „Emisja pieniądza. Alternatywne systemy monetarne. Raport KPMG”

Tak więc rada, aby pożyczać z zagranicy była udzielana głównie przeciwko interesom państw rozwijających się: naraziła ona te kraje na ryzyko kursu walut zagranicznych, co często prowadziło do wzrostu długu i nadmiernego odpływu odsetek od wszelkich otrzymanych pożyczek. Doprowadziło to do takich „rozwiązań” tego problemu, jak zamiana długu na akcje, i przekazywanie majątku narodowego zagranicznym kredytodawcom. Bankierzy sugerujący redukcję zadłużenia, tacy jak Alfred Herrhausen, szef Deutsche Bank, nie cieszyli się sympatią wśród kolegów. Co więcej, jest w tej chwili wiadome, iż zagraniczne kredyty nie były konieczne dla rozwoju tych krajów, zwłaszcza iż zagraniczni kredytodawcy jedynie tworzyli pieniądz z niczego poprzez bankową kreację kredytu, coś, co pożyczkobiorcy mogli zrobić sami u siebie, bez zaciągania zagranicznych pożyczek.
prof. Richard A. Werner, „Stracone stulecie w ekonomii: trzy teorie bankowości i niezbity dowód”

Co to znaczy, iż gotówka jest jedynym suwerennym pieniądzem, znajdującym się dziś w obiegu?
Czym jest pieniądz ujemny?
Czym jest pieniądz dodatni?

Jakie są źródła senioratu, czyli korzyści dla obywateli z emisji własnego, suwerennego pieniądza?
Jaką rolę odgrywają media w blokowaniu pieniądza dodatniego?
Jak powinien działać system bankowy, który służyłby 99% Polek i Polaków, a nie 1% najbogatszych?
Jakiego ważnego pytania nikt Panu jeszcze nie zadał w temacie, o którym rozmawiamy? I jaka jest na nie odpowiedź?