Pomór drobiu

Pomór drobiu ponownie wykryto w Polsce poinformował Główny Lekarz Weterynarii. W ostatnich dniach potwierdzono kolejne ogniska rzekomego pomoru drobiu (Newcastle Disease) w kilku województwach. Inspekcja Weterynaryjna prowadzi działania mające na celu likwidację choroby i ograniczenie ryzyka jej dalszego rozprzestrzeniania.

Pomór drobiu (Newcastle Disease) to zakaźna choroba wirusowa drobiu, która w krótkim czasie może doprowadzić do poważnych strat w hodowlach. W 2025 roku służby weterynaryjne regularnie odnotowują nowe przypadki zachorowań, obejmujące zarówno gospodarstwa towarowe, jak i mniejsze stada przyzagrodowe. Główny Lekarz Weterynarii apeluje do hodowców o zachowanie szczególnej ostrożności, przestrzeganie zasad bioasekuracji i zgłaszanie wszelkich objawów chorobowych drobiu do adekwatnego powiatowego lekarza weterynarii.

Czym jest pomór drobiu?

Pomór drobiu (Newcastle Disease) to groźna, zakaźna choroba wirusowa, powodująca duże straty w hodowlach. Wirus atakuje głównie drób domowy, ale może też zakażać dzikie ptactwo. W 2025 roku służby weterynaryjne regularnie odnotowują nowe przypadki zachorowań – zarówno w gospodarstwach towarowych, jak i w małych stadach przyzagrodowych.

Choroba rozprzestrzenia się szybko, dlatego hodowcy powinni ściśle przestrzegać zasad bioasekuracji, a wszelkie niepokojące objawy zgłaszać do powiatowego lekarza weterynarii. Dzięki temu można ograniczyć ryzyko dalszych zakażeń i strat w produkcji drobiarskiej.

Nowe ogniska pomoru drobiu w Polsce

Nowe przypadki pomoru drobiu potwierdzono w kilku województwach. Zakażenie wystąpiło m.in. w:

• Ognisko ND u drobiu nr 58/2025 woj. zachodniopomorskie – powiat białogardzki
• Ognisko ND u drobiu nr 57/2025 woj. wielkopolskie – leszczyński
• Ognisko ND u drobiu nr 56/2025 woj. wielkopolskie – poznański

Wcześniej, bo 14 października wykryto u kur rzeźnych w gospodarstwie w miejscowości Wólka Kliczewska – ognisko ND u drobiu nr 48/2025 woj. mazowieckim – powiat żuromiński,

Wirus pomoru drobiu wykryto zarówno w gospodarstwach towarowych, jak i przyzagrodowych. Inspekcja Weterynaryjna wdrożyła działania likwidacyjne, obejmujące utylizację stada, dezynfekcję pomieszczeń i wprowadzenie stref ochronnych. Działania te mają na celu powstrzymanie rozprzestrzeniania się choroby w innych regionach kraju.

Objawy pomoru drobiu w gospodarstwie

Pomór drobiu w gospodarstwie rozpoznaje się przede wszystkim po gwałtownych i jednoczesnych zmianach w kondycji stada. W krótkim czasie obserwuje się nagły spadek produkcji jaj, ograniczenie pobierania paszy oraz apatię i skupianie się ptaków w jednym miejscu. Charakterystyczne są również wzrost śmiertelności i szybkie rozprzestrzenianie się choroby między kurnikami. W miarę rozwoju zakażenia pojawia się nieprzyjemny zapach w pomieszczeniach, zwiększona wilgotność ściółki i zanieczyszczenie wody, co pogłębia ryzyko wtórnych infekcji.

Typowym objawem w skali produkcyjnej jest gwałtowne obniżenie wydajności fermy, które może objąć choćby cały cykl hodowlany. Takie symptomy powinny skłonić hodowcę do natychmiastowego kontaktu z powiatowym lekarzem weterynarii w celu potwierdzenia lub wykluczenia pomoru drobiu.

Działania Inspekcji Weterynaryjnej

W związku z potwierdzeniem kolejnych ognisk pomoru drobiu, Inspekcja Weterynaryjna niezwłocznie wdrożyła działania mające na celu opanowanie sytuacji. W gospodarstwach, w których stwierdzono chorobę, przeprowadzono likwidację zakażonych stad i dokładną dezynfekcję pomieszczeń. Wokół ognisk wyznaczono strefy zapowietrzone i zagrożone, w których obowiązują ograniczenia w przemieszczaniu drobiu, jaj oraz sprzętu wykorzystywanego w hodowli. Służby weterynaryjne prowadzą również kontrole gospodarstw w sąsiednich miejscowościach, aby wykluczyć dalsze przypadki zakażeń. Główny Lekarz Weterynarii apeluje do hodowców o ścisłą współpracę z lokalnymi inspektoratami oraz o zgłaszanie wszelkich niepokojących objawów choroby.

Pomór drobiu

Rosnąca liczba przypadków pomoru drobiu oraz innych chorób zakaźnych w Polsce i Europie potwierdza, iż zagrożenie dla hodowli wciąż jest realne. Każde ognisko choroby oznacza straty finansowe, ryzyko utraty całych stad i ograniczenia w handlu międzynarodowym. Dlatego najważniejsze znaczenie ma profilaktyka – ścisłe przestrzeganie zasad bioasekuracji, kontrola pochodzenia paszy i drobiu oraz szybkie reagowanie na wszelkie objawy choroby.

Inspekcja Weterynaryjna prowadzi stały nadzór nad sytuacją epizootyczną, jednak skuteczna ochrona stad zależy także od odpowiedzialności samych hodowców. Tylko wspólne działania pozwolą ograniczyć ryzyko i utrzymać bezpieczeństwo krajowej produkcji drobiarskiej.