Prawdziwy kryzys wybuchnie w 2023 roku? Trzy zwiastuny nadchodzącego krachu

Dla rynków powoli staje się jasne, iż dopóki banki nie zaczną obniżać lub przynajmniej sygnalizować obniżek stóp procentowych popyt na ryzykowne aktywa zostanie stłumiony. Wpływają na to nie tylko same nastroje konsumentów i coraz płytsze kieszenie kredytobiorców ale również warunki finansowania długiem, tak bardzo potrzebne funduszom venture capital. Kryptowaluty mogą skorzystać na stopniowym luzowaniu restrykcyjnej polityki monetarnej i wraz z rynkiem akcji i zacząć odbijać w przyszłym roku. Też chcielibyśmy w to wierzyć, ale bądźmy realistami, w przeszłości pivot Fed nie wróżył niczego dobrego. Nim przejdziemy dalej popatrzmy na to, jak wielki postęp zrobiła światowa gospodarka w ciągu ostatnich 40 lat, wystarczy porównać krajobraz kilku polskich miast w 1990 i 2022 roku. Wystarczy powiedzieć, żę dziś praktycznie każdy, statystycznie pracujący Polak jest w stanie kupić chleb za 1/7 z jednej godziny swojej pracy… Nic jednak nie trwa wiecznie, a gospodarka światowa może stanąć nad przepaścią podobną do tej z lat 30-tych XX wieku. Przejdźmy do meritum:

Oto 3 potencjalni jeźdźcy finansowej apokalipsy w 2023 roku:

Patrząc na wykres widzimy, iż obniżki stóp procentowych przez Fed miały miejsce zwykle na chwile przed krachem indeksu S&P 500. Argumentować można to faktem, iż Fed zwykle jest skłonny do pivotu dopiero gdy gospodarka naprawdę ma się bardzo źle i choć w tej chwili inwestorzy negatywnie reagują na mocne dane z gospodarki, nie od dziś wiadomo iż w gruncie rzeczy silna gospodarka to nawóz zdrowej hossy na Wall Street. Czy naprawdę powinniśmy spodziewać się giełd na nowych szczytach w recesyjnym otoczeniu? Wydaje się to brzmieć niczym myślenie życzeniowe.

Kolejny cios, który nie wróży nic dobrego to historycznie największa niepewność prezesów spółek co do przyszłej kondycji gospodarki.

Oczekiwania wobec wzrostu ekonomicznego szefów firm są na najniższych poziomach w historii mimo, iż recesja wciąż de facto nie została potwierdzona! Źródło: Haver Analytics, Morgan Stanley

Na deser mamy Baltic Dry Index (BDI), który w tym kwartale stracił blisko 14%, a od początku roku notowany jest prawie 32% niżej, tracąc najwięcej od 2015 roku. Na ostatniej sesji w Londynie indeks spadł o 8% przez obawy wokół rozwijającej się w Chinach pandemii koronawirusa. Jeśli recesja rzeczywiście się zmaterializuje, a w Chinach wróci ponownie polityka 'covid zero’ implikująca problemu w łańcuchach dostaw, ceny frachtu spadną prawdopodobnie jeszcze bardziej.

Wskaźnik Baltic Dry Index śledzi koszt frachtu na 20 najpopularniejszych szlakach morskich i uważany jest za jeden z głównych wyznacznikó przyszłego kondycji globalnej gospodarki, w efektywny sposób mierząc spowolnienie globalnego handlu (spadek cen frachtu) oraz ożywienie (wzrost cen frachtu). Od szczytów z 2021 roku BDI spadł o blisko 70%.

Prześledźmy nastroje wokół tematu pivotu Fed na Twitterze:

Patrząc na średnią stopę inflacji w USA na przestrzeni ostatnich ponad 100 lat możemy dojść do wniosku, iż niska średnia stopa inflacji w ostatnich latach była raczej anomalią niż normą. Dekada lat 20, XX-wieku rozpoczęła się wejściem w okres inflacji, podobny do wojennego okresu 1913-1919 po którym nastąpiła wielka dezinflacja i spekulacyjne szaleństwo Wall Street zakończone finalnie krachem i Wielkim Kryzysem 1929 roku.