3 dni temu
W Stanach Zjednoczonych kontrakty na różnice kursowe (CFD) są zakazane. Przynajmniej formalnie. Ale teoria teorią, a życie życiem, zwłaszcza gdy można dobrze zarobić. Inwestorzy indywidualni przez cały czas mogą handlować niektórymi instrumentami z dźwignią finansową. Jak to możliwe? Wyjaśniamy, na czym polega ta różnica i co oznacza dla traderów.
CFD w USA – formalny zakaz istnieje
W USA kontrakty CFD są zakazane przez Commodity Futures Trading Commission (CFTC) oraz Securities and Exchange Commission (SEC). Powodem są obawy o ochronę inwestorów detalicznych przed ryzykiem nadmiernej dźwigni i brakiem przejrzystości. W rezultacie brokerzy nie mogą oferować CFD klientom z USA. Krótko mówiąc: nadzorcy rynku chcą chronić inwestorów przed nadmiernymi stratami. Oczywiście inwestorów indywidualnych, bo to oni najczęściej tracą dużą część, jak nie cały zainwestowany kapitał w takie instrumenty finansowe.
Handel z dźwignią przez cały czas możliwy
Apetyty na ryzyko jest jednak w USA ogromny. Przecież na tym właśnie polega słynny American Dream – od pucybuta do milionera, a iż pucybutów już nie ma, to niejeden sprzedawca z Wallmartu marzy o tym, żeby zarobić gwałtownie pierwszy milion i mieć wszystko głęboko w… poważaniu.
Dlatego mimo działającego formalnie zakazu CFD, amerykańscy inwestorzy mogą handlować innymi instrumentami z dźwignią, takimi jak kontrakty futures czy opcje. Dodatkowo, niektórzy brokerzy oferują handel na parach walutowych (forex) z dźwignią, co pozwala na spekulację na zmianach kursów walut.
Jak zauważył analityk rynkowy Daniel Kostecki na X:
„Ponieważ w USA CFD jako takie są zakazane (choć normalnie można i tak klikać na parach walut z lewarem), to CME wychodzi naprzeciw temu i wprowadza produkt bardzo podobny do CFD na indeksy giełdowe, czyli SQF – Spot-Quoted futures.”
Oznacza to, iż choć formalnie CFD są niedostępne, inwestorzy mogą korzystać z alternatywnych instrumentów oferujących podobne możliwości inwestycyjne.
Czym są Spot-Quoted Futures?
Spot-Quoted Futures to nowy typ kontraktów terminowych, w których cena transakcyjna odpowiada aktualnej cenie spotowej instrumentu bazowego, takiej jak np. indeks giełdowy czy kryptowaluta. W odróżnieniu od tradycyjnych kontraktów futures, gdzie cena zawiera komponent finansowania, SQF oddzielają ten element, dodając go jako „Total Financing Adjustment” po zakończeniu dnia handlowego.
Kluczowe cechy SQF
- Cena transakcyjna = cena spotowa: Inwestorzy dokonują transakcji po cenie spotowej, co zwiększa przejrzystość i ułatwia porównanie z rynkiem kasowym.
- Długoterminowe kontrakty: SQF mają daty wygaśnięcia ustawione na pięć lat, eliminując potrzebę częstego „rolowania” pozycji.
- Mały rozmiar kontraktu: Wielkość, a więc i cena kontraktów SQF jest mniejsza niż tradycyjnych kontraktów, co czyni je bardziej dostępnymi dla inwestorów detalicznych.
Różnice między CFD a innymi instrumentami
CFD to instrumenty pochodne, które pozwalają inwestorom spekulować na zmianach cen aktywów bez posiadania ich fizycznie. W przeciwieństwie do kontraktów futures czy opcji, CFD są często oferowane przez brokerów detalicznych i nie są standaryzowane. To sprawia, iż są bardziej dostępne, ale również mniej regulowane, co może zwiększać ryzyko dla inwestorów.
Ważne jest jednak, aby pamiętać o różnicach w regulacjach i ryzyku związanym z poszczególnymi instrumentami. Zawsze warto dokładnie zapoznać się z warunkami handlu i regulacjami obowiązującymi w danym kraju. Zwłaszcza jeżeli korzystamy z instrumentów kilku brokerów z różnych krajów. Często bowiem inwestorzy – świadomie lub nie – mają wrażenie, iż wszędzie obowiązują takie same zasady, co jest błędem i prostą drogą do straty kapitału.
