Strategia, która z każdego zrobiła tradera

2 lat temu

Richard Denis stworzył swojego czasu najskuteczniejszy system do mechanicznego inwestowania. Jego metoda uczyniła z niego samego milionera, ale również doprowadziła do bogactwa jego uczniów, zwanych „żółwiami”. Nazwa wzięła się od hodowli żółwi, jaką Denis zobaczył kiedyś w podróży do Singapuru. Richard założył ze swoim przyjacielem, iż tradingu da się nauczyć praktycznie każdego. Nie jest potrzebne żadne doświadczenie, a wystarczy tylko kilka odpowiednich cech psychofizycznych i bardzo dokładne przestrzeganie zasad obranej strategii. Okazało się, iż „żółwiowy” system rzeczywiście jest bardzo skuteczny i większość z kandydatów odniosła sukces, a wiele z nich stało się choćby multimilionerami. W tej grupie znalazł się dziewiętnastoletni Curtis Faith.

Pod koniec okresu szkoleniowego Faith otrzymał największą kwotę do zarządzania – 2 miliony dolarów. W ciągu czterech lat zarobił ponad 30 milionów dolarów. Książka „Droga żółwia” jest opowieścią o eksperymencie, zasadach stosowanych przez grupę „Żółwi” i jak zastosować owe zasady we własnym tradingu.

Zdjęcia uczestników eksperymentu Richarda Denisa

Założenia Strategii

Chociaż wszystkie „żółwie” stosowały się do identycznej strategii, to ich wyniki mocno różniły się między sobą. Zdecydowana większość i tak biła rynek, ale kilka osób osiągało znacznie lepsze wyniki od innych.

To efekt psychologii, choćby najlepsi traderzy dają się ponieść emocjom. W końcu co komu po choćby najlepszej strategii jeżeli, się do niej nie zastosujemy. Strategia Richarda Denisa bazowała na podążaniu za trendem. Chodziło o to żeby robić to mechanicznie. Z transakcji wychodzi się tylko w momencie zmiany kierunku rynku. Nie ma znaczenia stopa zwrotu, jaką już osiągnęliśmy, ani nic innego. Liczy się tylko to, czy trend jest cały czas zachowany. Jak łatwo się domyślić rynek nie zawsze jest silnie rosnący lub malejący. Często porusza się też w trendzie bocznym. choćby jednak jeżeli na 9 rynkach panuje flauta, to jakiś jeden zawsze będzie bardziej zmienny. Żółwie działały na wielu różnych rynkach.

Rynki na jakich działali inwestorzy z eksperymentu Denisa

Podstawą sukcesu było zaawansowane zarządzanie ryzykiem i pieniędzmi oraz ich podejście do wyznaczania wielkości pozycji. Cztery poniższe reguły wyjaśniają najważniejsze zasady dotyczące ryzyka i zarządzania pozycjami stosowane przez żółwie.

Stop loss oparty na zmienności

Spekulanci z grupy żółwi wykorzystywali zlecenia stop loss oparte na zmienności, co oznacza, iż ustalali wielkość stopa na podstawie średnich wskazań ATR (Average True Range). Czym większa była zmienność tym znaczniejszy był stop loss. Niska zmienność skutkowała węższym stopem.

Maksymalne ryzyko na pozycję w wysokości 2%

Mimo iż wielkość stop lossa zmieniała się dla każdej transakcji, procent ryzyka zawsze pozostawał taki sam. Maksymalne dopuszczalne ryzyko (wielkość pozycji) w jednej transakcji wynosiło 2% całkowitego salda rachunku.

Korelacje i ograniczanie ryzyka

Jeśli inwestor z grupy żółwi chciał wejść w dwie różne transakcje, musiał najpierw przyjrzeć się korelacjom między tymi dwoma rynkami. Zajmowanie pozycji na skorelowanych ze sobą instrumentach albo rynkach znacznie zwiększa ryzyko portfela. Dennis wpajał swoim uczniom, iż powinni zmniejszać ryzyko utraty całości kapitału. Na każdym kroku im o tym przypominał. Dzięki temu mogli zarabiać przez tak długi okres.

Powiększanie zyskownych pozycji

Uczestnicy programu Denisa nie wchodzili na rynek od razu pełną wielkością pozycji. Pamiętajmy, iż na początku i tak nie mogli przeznaczyć 2% na transakcję. Na ogół dzielili swoje zlecenie na wiele pozycji i dodawali do zyskownych. Ich pierwsza pozycja opiewała na 0,5%, a kiedy już zarabiała, mogli dołożyć dodatkowe 0,5%. Dodawali tak, aż osiągnęli maksimum na poziomie 2%.

Okładka książki „Droga Żółwia”