1 rok temu
Podczas niedawnego spotkania entuzjastów kryptowalut, współzałożyciel Ethereum, Vitalik Buterin, podzielił się swoimi szczerymi spostrzeżeniami. Sesja, której przysłuchiwało się ponad 32000 osób, toczyła się na temat najważniejszego wyzwania Bitcoin: prędkości transakcji.
Ethereum wskazuje drogę w kwestii skalowalności
Buterin, wraz z Ericem Wallem, znanym jako „morderca altcoinów”, oraz programistą Bitcoin, Udim Wertheimerem. Zwrócili uwagę na potrzebę rozwiązań drugiego poziomu zwiększających szybkość przesyłania i odbierania cyfrowego aktywa. Podkreślali, iż to właśnie z doświadczeń Ethereum mogliby najwięcej nauczyć się zwolennicy Bitcoina.
„Wydaje mi się, iż o ile chcemy, aby Bitcoin był czymś więcej niż tylko systemem płatności, potrzebne są mu opcje skalowania takie jak Plasma czy ZK Rollups” – stwierdził Buterin, oba rozwiązania są bowiem sprawdzone w sieci Ethereum.
ETH od lat eksperymentuje z różnorodnymi metodami skalowalności. w tej chwili wprowadza aktualizację EIP-4844, która umożliwia przeprowadzanie choćby 100 000 transakcji na sekundę.
Może Cię zainteresować: Emoji zamiast podpisu na umowie? Sąd jest na tak, więc uważaj, co wysyłasz!
Dziwna polityka preferowana przez Bitcoin – bariera rozwoju?
Buterin wskazał, iż głównym problemem dla Bitcoina są „dziwaczne polityki” towarzyszące tej kryptowaluty. Zastrzegł również, iż niektóre propozycje, takie jak te sugerowane przez niego, mogą spotkać się z kontrowersjami wśród tzw. „jastrzębi bezpieczeństwa”.
Ostatecznie, współzałożyciel Ethereum zakończył swoją wypowiedź optymistycznym tonem, próbując budować mosty pomiędzy obiema społecznościami kryptowalutowymi.
„Mam nadzieję, iż przynajmniej jedna z tych sieci przetrwa” – podsumował.
Pomimo rozważań na temat technicznych aspektów obu sieci blockchain, Buterin podkreślił również podobieństwa pomiędzy Ethereum i Bitcoinem. Obydwie platformy borykają się z problemami prywatności na pierwszym poziomie. Jego zdaniem wspólne wyzwania mogą skłonić do szerszej współpracy i wymiany doświadczeń.
Buterin kończy, mówiąc, iż „widzi znaki nadziei” i uważa, iż istnieje „rzeczywisty sprzeciw wobec maksymalizmu skupiającego się na jednym rozwiązaniu”. Swoimi słowami próbuje zbudować mosty między dwiema społecznościami. Podkreśla, iż obie sieci mają wartość i mogą skorzystać na wzajemnym uczeniu się.
Zobacz również:
