Zrozumienie stóp procentowych, inflacji i obligacji. Jak na siebie wpływają?

Stopy procentowe i inflacja to ważne pojęcia finansowe, szczególnie w przypadku obligacji, ale czy wiesz, w jaki sposób są ze sobą powiązane i jak na siebie wpływają? W tym artykule omówimy każdy z tych elementów oraz wyjaśnimy dlaczego są one istotne.

Obligacje

Obligacje to papiery wartościowe o stałym dochodzie, które umożliwiają podmiotom lub „emitentom” pozyskiwanie kapitału w drodze pożyczania od inwestorów i złożenia obietnic spłaty zobowiązania obligatariuszowi w późniejszym terminie. Istnieją obligacje rządowe, których emitentem jest rząd, oraz obligacje korporacyjne, których emitentem są spółki.

Obligacja reprezentuje strumień przyszłych płatności pieniężnych, a kiedy obligacja osiągnie termin zapadalności, kapitał zostaje zwrócony od pożyczkobiorcy (emitenta) pożyczkodawcy (inwestorowi). Przepływy pieniężne nazywane są „stopą kuponową” i stanowią kwotę nominalną wypłacaną jako przepływ środków pieniężnych za każdy dany okres. Chociaż obligacje mogą być początkowo wyemitowane z określoną stopą zwrotu, można je odsprzedać na rynku wtórnym, gdzie rentowność będzie się różnić w zależności od ceny ustalonej na otwartym rynku.

Stopy procentowe

Stopy procentowe ustalają banki centralne, jak np. Rezerwa Federalna w USA. Stopy określają koszt kredytu i zwrot z rachunków oszczędnościowych w danym kraju. Banki centralne dostosowują te stopy, aby kontrolować inflację i podaż pieniądza oraz wspierać wzrost gospodarczy. Podczas pogorszenia koniunktury gospodarczej lub recesji banki centralne zwykle obniżają stopy procentowe, aby zachęcić do zaciągania kredytów i stymulować wydatki, mając nadzieję na pobudzenie wzrostu. I odwrotnie, w okresach wzrostu gospodarczego lub wysokiej inflacji bank centralny może podnieść stopy procentowe, aby ograniczyć nadmierne wydatki i zaciąganie pożyczek, ogólnie spowalniając takie zjawiska, jak inflacja popytowa.

Inflacja

Inflacja to wzrost poziomu cen towarów i usług w gospodarce w czasie, czasami określany jako erozja siły nabywczej pieniądza. Chociaż umiarkowana inflacja może być korzystna, ponieważ zachęca do wydatków zamiast oszczędzania, co zwykle powoduje wzrost gospodarczy, nadmierna inflacja może zaszkodzić gospodarce. Dlatego też kraje często śledzą swój ogólny poziom cen dzięki wskaźnika cen towarów i usług konsumenckich (CPI): ważonego koszyka towarów, które prawdopodobnie kupią przeciętni konsumenci w danym kraju. CPI mierzy zmianę ogólnej ceny tego koszyka towarów, a procentowa zmiana CPI w czasie służy do określenia stopy inflacji w określonym okresie, zwykle rocznym, miesięcznym lub obu. zwykle banki centralne mają własny „cel inflacyjny”, na którym chcą utrzymać inflację poprzez zmiany stóp procentowych. Na przykład Fed ma w tej chwili cel inflacyjny na poziomie 2%.

Związek między inflacją a stopami procentowymi

Stopy procentowe i inflacja mają odwrotną zależność, a zmieniające się stopy procentowe to sposób, w jaki banki centralne zwykle kontrolują inflację (zarządzają nią). Gdy stopy procentowe są obniżane, inflacja ma tendencję do wzrostu, a gdy stopy procentowe są podnoszone, inflacja zwykle maleje. Wynika to z niższych stóp procentowych, dzięki którym pieniądz, a co za tym idzie, tańsza konsumpcja, zwiększa ogólny popyt gospodarczy, ponieważ każdy w rzeczywistości ma większy dostęp do pieniędzy na zakup towarów i usług. Nie powoduje to jednak natychmiastowego odpowiedniego wzrostu czynników produkcji. Skutkuje to wyższymi cenami, zwanymi inflacją popytową. I odwrotnie, gdy stopy procentowe zostają podniesione, konsumpcja i inwestycje stają się faktycznie droższe, ponieważ koszt pożyczania pieniędzy jest teraz droższy. Wyższe stopy procentowe zachęcają do oszczędzania zamiast wydatków, ponieważ oszczędzanie ma w tej chwili wyższą stopę zwrotu. Czynniki te ograniczają ogólny popyt w gospodarce, a tym samym spowalniają inflację. Jednak banki centralne, takie jak FED, muszą również starannie równoważyć inflację z innymi czynnikami makroekonomicznymi przy podejmowaniu decyzji o stopach procentowych, takich jak np. bezrobocie.

Związek między stopami procentowymi a obligacjami

Stopy procentowe i obligacje są ze sobą odwrotnie skorelowane, co oznacza, iż poruszają się w przeciwnych kierunkach. jeżeli stopy procentowe rosną ze względu na dynamikę rynku lub banki centralne, nowo wyemitowane obligacje oferują wyższą rentowność, która odzwierciedla te stopy. W rezultacie istniejące obligacje o niższej rentowności stają się stosunkowo mniej atrakcyjne. To zmniejszenie popytu powoduje spadek cen tych istniejących obligacji, aby zapewnić potencjalnym nabywcom bardziej konkurencyjny zysk. I odwrotnie, gdy stopy procentowe spadają, istniejące obligacje o wyższej rentowności stają się atrakcyjniejsze niż nowo wyemitowane obligacje o niższej rentowności. Ten wzrost popytu powoduje wzrost cen istniejących obligacji. Dlatego inwestorzy muszą zrozumieć tę odwrotną zależność – zmiany stóp procentowych mogą znacząco wpłynąć na wartość i rentowność obligacji w portfelach.

Związek między obligacjami a inflacją

Osoby inwestujące w obligacje są silnie dotykani inflacją, ponieważ powoli zmniejsza ona siłę nabywczą pieniądza. Ma to negatywny wpływ na obligacje, ponieważ zapewniają one stały dochód, a przyszłe strumienie dochodów nie zmieniają się w sposób odzwierciedlający inflację. Wraz ze wzrostem inflacji maleje realna wartość stałych płatności odsetkowych oraz wartość kwoty głównej otrzymanej w terminie zapadalności obligacji. Dlatego realna rentowność (rentowność obligacji skorygowana o inflację) może stać się mniej atrakcyjna. Wyższa inflacja może spowodować, iż banki centralne podniosą stopy procentowe, aby przeciwdziałać rosnącym cenom, co jeszcze bardziej obniży ceny obligacji ze względu na odwrotną zależność między stopami procentowymi a cenami obligacji. W rezultacie obligacje zwykle słabo radzą sobie w środowisku inflacyjnym, co czyni je mniej atrakcyjnymi dla inwestorów, którzy chcą zachować lub powiększyć swój majątek.

Podsumowanie

Obligacje, stopy procentowe i inflacja są ze sobą ściśle powiązane, a zrozumienie każdego z tych elementów jest ważne, aby zrozumieć zależności panujące w gospodarce i na rynkach finansowych. Oddziaływują one na pozostałe rynki takie jak akcje, ETF, waluty, a choćby kryptowaluty.

Inwestycje w instrumenty rynku OTC, w tym kontrakty na różnice kursowe (CFD), ze względu na wykorzystywanie mechanizmu dźwigni finansowej wiążą się z możliwością poniesienia strat przekraczających wartość depozytu. Osiągnięcie zysku na transakcjach na instrumentach OTC, w tym kontraktach na różnice kursowe (CFD) bez wystawienia się na ryzyko poniesienia straty, nie jest możliwe, dlatego kontrakty na różnice kursowe (CFD) mogą nie być odpowiednie dla wszystkich inwestorów.