Od czarnej zgnilizny po zgniliznę twardzikową – jak rozpoznać i czym ograniczać groźne choroby warzyw?

Współczesne uprawy warzywnicze mierzą się z wieloma trudnościami. Narastająca presja chorób i szkodników, a także coraz liczniejsze ograniczenia w stosowaniu chemicznych środków ochrony roślin, w połączeniu ze zmiennymi warunkami pogodowymi, zmuszają plantatorów do poszukiwania efektywnych i bezpiecznych rozwiązań. W tej sytuacji, biologiczne wsparcie w ochronie roślin zyskuje na znaczeniu, stając się kluczowym elementem nowoczesnych strategii upraw.

Problemy zdrowotne upraw warzywnych

Choroby bakteryjne w warzywach kapustnych i cebuli

Wśród problemów zdrowotnych upraw warzywnych, na szczególną uwagę zasługują choroby bakteryjne występujące w warzywach kapustnych, takie jak czarna zgnilizna kapusty wywoływana przez bakterie Xanthomonas campestris pv. Campestris, a także dziesiątkujące uprawy cebuli choroby fuzaryjne. Zmienne warunki pogodowe, zwłaszcza wielodniowe opady połączone z wysokimi temperaturami, sprzyjają intensywnemu rozwojowi bakterioz w warzywach kapustnych, w tym brokułów, często w fazie bliskiej zbioru, gdy tradycyjne zabiegi ochronne są już spóźnione. Co więcej, standardowa ochrona fungicydowa często nie jest skuteczna w ograniczaniu chorób bakteryjnych. Problemy te pogarsza obecność szkodników, takich jak mszyce, które uszkadzając tkanki roślinne, otwierają drogę patogenom.

Choroby w warzywach korzeniowych

Poważnym wyzwaniem, szczególnie w uprawie warzyw korzeniowych, jest kontrola chorób grzybowych, takich jak mączniak prawdziwy, a także chorób przechowalniczych. Szara pleśń oraz zgnilizna twardzikowa często ujawniają się dopiero w trakcie przechowywania w chłodniach, prowadząc do znaczących strat plonu handlowego. Sklerocja zgnilizny twardzikowej mogą przetrwać w glebie przez wiele lat, co podkreśla potrzebę skutecznej ochrony już w trakcie wegetacji.

Choroby bakteryjne ogórka, pomidora, dyni i cukinii

Uprawy pomidora gruntowego, ogórka gruntowego, dyni oraz cukinii również mierzą się z presją chorób bakteryjnych. W produkcji ogórka gruntowego poważnym problemem jest bakteryjna kanciasta plamistość wywoływana przez Pseudomonas syringae pv. lachrymans. Objawia się ona drobnymi, wodnistymi plamami ograniczonymi nerwami na liściach, pędach i owocach, z białawym wysiękiem bakteryjnym przy wysokiej wilgotności. Tkanka w obrębie plam zamiera i wykrusza się, tworząc dziury. Choroba ta rozprzestrzenia się z kroplami deszczu, wiatrem, przez owady oraz mechanicznie. Warunkami sprzyjającymi infekcji jest zwilżenie liści przez kilka godzin w godzinach porannych przy odpowiedniej temperaturze. W ochronie zaleca się uprawę odmian odpornych, odpowiednie zagęszczenie roślin i unikanie zbierania owoców, gdy rośliny są mokre. Pomocne jest również profilaktyczne stosowanie środków miedziowych oraz biostymulatorów indukujących odporność.

W uprawach pomidora gruntowego zagrożenie stanowią między innymi bakteryjny rak pomidora (Clavibacter michiganensis ssp. michiganensis), bakteryjna cętkowatość pomidora (Pseudomonas siringae pv. tomato) oraz bakteryjna plamistość pomidora (Xanthomonas campestris pv. vesicatoria). Bakteryjny rak pomidora może powodować więdnięcie, brązowienie wiązek przewodzących, nekrozy na łodygach i owocach w postaci charakterystycznych „ptasich oczek”. Patogen zimuje w resztkach roślinnych i nasionach i rozprzestrzenia się mechanicznie podczas prac pielęgnacyjnych. Bakteryjna cętkowatość i plamistość objawiają się nieregularnymi lub drobnymi, ciemnymi plamami na liściach, pędach i owocach. Źródłem infekcji są chore resztki roślinne i nasiona, a bakterie rozprzestrzeniają się z kroplami wody i mechanicznie. Sprzyjają im wysokie temperatury i wilgotność. W zwalczaniu tych chorób najważniejsze jest przestrzeganie zmianowania, stosowanie zdrowych nasion i rozsady, usuwanie porażonych roślin, unikanie prac pielęgnacyjnych przy mokrych roślinach, a także profilaktyczne opryskiwanie biostymulatorami oraz preparatami miedziowymi. Biologiczne wsparcie pozostaje bardzo istotne także w kontekście chorób bakteryjnych dyni i cukinii. Może stanowić element strategii ograniczania chemii i wspierania zdrowotności roślin. Preparaty biologiczne mogą ograniczać populacje szkodliwych organizmów i najlepiej stosować je zapobiegawczo, precyzyjnie wykonując zabiegi.

Elbio Versus – biologiczne rozwiązanie

W odpowiedzi na te kompleksowe wyzwania, na plantacjach warzyw pojawia się biologiczny sprzymierzeniec – Elbio Versus. Produkt ten oparty jest na starannie dobranych szczepach bakterii z rodzaju Bacillus i Pantoea, obecnych w wysokiej koncentracji 10⁹ jtk/ml. Ma formę płynną (oprysk nalistny) i jest przeznaczony do stosowania w szerokim zakresie upraw, w tym w warzywach korzeniowych, kapustnych, liściastych, a także roślinach jagodowych i drzewach pestkowych.

PRODUKTY MIKROBIOLOGICZNE DLA PRODUCENTÓW WARZYW – SPRAWDŹ

Mechanizm działania i skuteczność

Mechanizm działania Elbio Versus polega na tym, iż bakterie zawarte w preparacie tworzą naturalną barierę ochronną na powierzchni roślin, co przyczynia się do ograniczania szkodliwości zarówno chorób grzybowych, jak i bakteryjnych. Bakterie z rodzaju Pantoea dodatkowo posiadają zdolność wytwarzania aktywnych związków, które ograniczają negatywny wpływ patogenów i równocześnie wspierają rozwój pożytecznego mikrobiomu. Stosowanie Elbio Versus jest szczególnie efektywne we wspieraniu walki z szarą pleśnią oraz zgnilizną twardzikową. Preparat ten istotnie wpływa również na ograniczenie presji mączniaka prawdziwego w uprawie warzyw korzeniowych. Aplikacja Elbio Versus od momentu znacznego przyrostu korzeni efektywnie ogranicza rozwój chorób przechowalniczych. W drugiej połowie okresu wegetacji, zastosowanie kompletu mikroorganizmów zawartych w Elbio Versus pomaga w hamowaniu rozwoju zgnilizny twardzikowej marchwi, pietruszki i selera korzeniowego.

Działanie biostymulujące

Poza działaniem ochronnym, bakterie w Elbio Versus posiadają również zdolność do biostymulacji. Syntezują one substancje aktywne o działaniu biostymulującym, co przekłada się na zwiększenie ilości oraz poprawę jakości plonów. Działanie to wspiera wzrost roślin i ich adaptację do zmieniających się warunków środowiskowych.

Zalecenia stosowania Elbio Versus

Zalecana dawka jednorazowa preparatu na plantacjach warzyw to 1 l/ha, stosowana w 3-5 zabiegach w odstępach 7-14 dni, przy użyciu 400-750 l cieczy roboczej na hektar. Produkt ten może być łączony z opryskami i nawożeniem, jednak przy stosowaniu preparatów biologicznych ogólnie zaleca się unikanie silnego promieniowania słonecznego i niełączenie ich z preparatami będącymi jednocześnie biocydami. Prawidłowe wykonanie zabiegu jest kluczem dla uzyskania wysokiej jakości zdrowego plonu.

Nowoczesna strategia ochrony roślin z Elbio Versus

Elbio Versus doskonale wpisuje się w nowoczesne strategie ochrony roślin, które kładą nacisk na ograniczanie użycia chemii. System wprowadzający mieszane stosowanie preparatów biologicznych z fungicydami i insektycydami sprawdza się najlepiej. Stosowanie preparatów biologicznych naprzemiennie z fungicydami znacznie ogranicza występowanie pozostałości pestycydów w zebranym plonie. Biopreparaty, ze względu na ich wolniejszy mechanizm działania w porównaniu do niektórych środków chemicznych, najlepiej stosować zapobiegawczo, precyzyjnie wykonując zabiegi. Wsparcie tradycyjnych rozwiązań preparatami biologicznymi wykazującymi wysoką efektywność w ochronie przed chorobami takimi jak zgnilizna twardzikowa czy szara pleśń, stanowi klucz do produkcji bezpiecznego plonu.

Korzyści ze stosowania biologicznych rozwiązań

Wdrażanie biologicznych rozwiązań na własnych plantacjach stanowi istotny krok w kierunku bardziej zrównoważonej produkcji warzyw. Elbio Versus, jako element biologicznego wsparcia, nie tylko pomaga w kontroli chorób, ale także poprzez biostymulację poprawia wzrost i jakość plonów, odpowiadając na rosnące wymagania rynku dotyczące bezpiecznej i zdrowej żywności.