1 tydzień temu
Wraz z rosnącą co roku powierzchnią uprawy soi, zwiększa się również zainteresowanie plantatorów rozwiązaniami herbicydowymi, które skutecznie ograniczą występowanie chwastów na plantacji. Do zabiegu przeciwko chwastom jednoliściennym i dwuliściennym możemy wykorzystać pojedyncze substancje lub gotowe mieszaniny. W artykule tym podpowiadamy jakie możliwości ochrony soi przed chwastami, oferuje w tej chwili rynek herbicydowy.
Powodzenie uprawy soi, uzależnione jest w dużej mierze od skutecznego zwalczenia chwastów na etapie siewu czy po jej wschodach. Jak do tej pory do typowych zabiegów po wschodach soi, zarejestrowane są herbicydy, które zawierają jedynie dwie s.cz. tj. bentazon i imazamoks oraz ich fabryczna mieszanina. Herbicydy te przeznaczone są przede wszystkim do zwalczania chwastów dwuliściennych, chociaż niektóre z nich są także zarejestrowane do ograniczania niektórych gatunków jednoliściennych, m.in. chwastnicy jednostronnej, owsa głuchego, palusznika krwawego i włośnicy zielonej.
Oprócz tego po wschodach roślin soi można stosować graminicydy czyli herbicydy zwalczające tylko chwasty jednoliścienne ale to już temat na osobny artykuł.
Herbicydy skutecznie ograniczające tylko chwasty dwuliścienne
Baltar, Bentex, Benz, Tazon 480 SL oraz Basagran 480 SL, Pentazon 480 SL – herbicydy te zawierają w swoim składzie s.cz. bentazon, która zgodnie z klasyfikacją HRAC zaliczana jest do grupy 6 (dawnej grupy C3). Substancja ta zaliczana jest do grupy diazyn czyli inhibitorów fotosyntezy na poziomie fotosystemu II, co wiąże się z blokowaniem jej przebiegu. Po jej zastosowaniu wzrost i rozwój chwastów zostaje zahamowany, po czym następuje stopniowe przebarwianie się młodych liści chwastów oraz zamieranie roślin począwszy od stożków wzrostu.
Cztery pierwsze herbicydy (Baltar, Bentex, Benz, Tazon 480 SL) zaleca się stosować w bardzo wąskim zakresie czyli od fazy rozwiniętej pierwszej pary liści adekwatnych do fazy rozwiniętego trójlistkowego liścia na trzecim węźle (BBCH 11-13). Natomiast dwa ostatnie preparaty (Basagran 480 SL i Pentazon 480 SL) można aplikować w dużo szerszym zakresie czyli od fazy rozwiniętego liścia trójlistkowego na drugim węźle do fazy rozpoczęcia rozwoju pędów bocznych (BBCH 12-21). Preparaty zawierające w swoim składzie bentazon pobierane są głównie przez liścienie i liście chwastów i w niewielkim stopniu przemieszczane poza miejsce aplikacji. Najskuteczniej niszczą chwasty dwuliścienne znajdujące się w fazie liścieni do fazy 3-4 liści adekwatnych (BBCH 10-14).
Maksymalna zalecana dawka do jednorazowej aplikacji wynosi 2,0 l/ha, która to dawka skutecznie ogranicza, takie gatunki jak: gwiazdnica pospolita, iglica pospolita, jasnota purpurowa, komosa biała, mak polny, maruna bezwonna, przetacznik perski, przytulia czepna, rdest szczawiolistny, rumianek pospolity, szarłat szorstki, tasznik pospolity, tobołek polny i żółtlica drobnokwiatowa.
Natomiast średnio wrażliwa na działanie tej substancji jest jedynie rdestówka powojowata, a fiołek polny i dymnica pospolita wykazują się średnią odpornością na działanie jej działanie.
Ważne: herbicydy zawierające w swoim składzie bentazon, zaleca się aplikować w temperaturze powietrza pomiędzy 10oC a 22oC. Natomiast nie zaleca się ich stosować na rośliny osłabione lub uszkodzone przez suszę, choroby czy szkodniki jak i przed spodziewanymi opadami deszczu lub bezpośrednio po ich wystąpieniu.
Bentacare, Bentima 502,4 SL, Caloger 502,4 SL, Corum 502,4 SL, Foresto 502,4 SL, Kanopus 502,4 SL, Keppler 502,4 SL, Komiks 502,4 SL, Prorum, Vima Imazabentazon 502,4 – herbicydy te zawierają w swoim składzie dwie s.cz.: bentazon ((związek z grupy diazyn, zaliczany do grupy 6 (dawnej C3) wg klasyfikacji HRAC)) i imazamoks ((związek z grupy imidazolinonów, zaliczany do grupy 2 (dawnej B) wg klasyfikacji HRAC)).
Herbicydy te można stosować w bardzo szerokim przedziale czasowym a mianowicie od fazy rozwiniętego liścia trójlistkowego na drugim węźle do fazy widocznego piątego pędu bocznego pierwszego rzędu (BBCH 12-25). Preparaty te pobierane są głównie przez liście chwastów. Najskuteczniej niszczą chwasty roczne, znajdujące się w fazie liścieni do fazy 2-4 liści adekwatnych (BBCH 10-14). Herbicydy te można stosować w dawce 1,0-1,25 l/ha najlepiej łącznie z adiuwantem Olbras 88 EC w dawce 1,0 l/ha. W maksymalnej zalecanej dawce (1,25 l/ha), herbicydy te skutecznie ograniczają, takie chwasty jak: bodziszek drobny, gwiazdnica pospolita, jasnota purpurowa, jasnota różowa, komosa biała, przetacznik bluszczykowy, przetacznik rolny, samosiewy rzepaku, tasznik pospolity i żółtlica drobnokwiatowa.
Natomiast średnio wrażliwe gatunki na działanie tego duetu, to: chwastnica jednostronna, chaber bławatek, fiołek polny, mak polny, przetacznik perski, przytulia czepna, rdest powojowy, maruna bezwonna, rumian polny i wilczomlecz obrotny, a rdest ptasi wykazuje się średnią odpornością.
Ważne: herbicydy składające się z mieszaniny bentazonu i imazamoksu, można również stosować w dawkach dzielonych, tj. 0,625 l/ha + 0,625 l/ha (odstępy między zabiegami powinny wynosić minimum 7 dni). Ponadto herbicydy zawierające w swoim składzie imazamoks nie należy stosować na tym samym polu, częściej niż co trzy lata. Herbicydy te wykazują największą skuteczność działania w temperaturze powietrza 10-22oC. Nie należy ich natomiast stosować na rośliny osłabione lub uszkodzone przez suszę, choroby czy szkodniki jak i przed spodziewanymi opadami deszczu lub bezpośrednio po ich wystąpieniu. Poza tym herbicydy zawierające imazamoks nie zwalczają samosiewów rzepaku odmian CL czyli uprawianych w technologii Clearfield.
Herbicydy skutecznie ograniczające zarówno chwasty jednoliścienne jak i dwuliścienne
Bolero, Polidor, Pulsar 40, Qeder – herbicydy te zawierają w swoim składzie s.cz. imazamoks, która zgodnie z klasyfikacją HRAC, zaliczana jest do grupy 2 (dawnej grupy B). Substancja ta zaliczana jest do grupy imidazolinonów czyli inhibitorów biosyntazy acetylomleczanowej – ALS, która jest pierwszym enzymem na szlaku biosyntezy niezbędnych dla roślin aminokwasów, tj. waliny, leucyny i izoleucyny. Zahamowanie aktywności ALS prowadzi do braku koniecznych aminokwasów, co prowadzi do wstrzymania podziału komórek w tkankach merystematycznych w wyniku czego następuje silne ograniczenie wzrostu i rozwoju chwastów i ich systemu korzeniowego a z czasem ich powolne zamieranie.
Te cztery preparaty należy stosować po wchodach soi, od fazy gdy rozwinięty jest trójlistkowy liść na drugim węźle aż do fazy, gdy rozwinięty jest trójlistkowy liść na szóstym węźle (BBCH 12-16). Zalecana dawka dla jednorazowego zastosowania wynosi 1,0-1,25 l/ha. Preparaty te pobierane są głównie przez liście chwastów. Najskuteczniej niszczone są chwasty dwuliścienne znajdujące się w fazie 2-4 liści (BBCH 12-14) a chwasty jednoliścienne w fazie 1-3 liści (BBCH 11-13). Maksymalna zalecana dawka wynosząca 1,25 l/ha bardzo skutecznie ogranicza występowanie takich chwastów jednoliściennych jak: chwastnica jednostronna, owies głuchy, palusznik krwawy i włośnica zielona oraz chwastów dwuliściennych, tj. bieluń dziędzierzawa, czyściec roczny, gorczyca biała, gwiazdnica pospolita, jasnota purpurowa, jasnota różowa, kielisznik zaroślowy, komosa biała, komosa wielkolistna, komosa wielonasienna, kurzyślad polny, maruna bezwonna, powój polny, przytulia czepna, psianka czarna, rdest plamisty, rdest ptasi, rdest szczawiolistny, rumianek pospolity, rzodkiew świrzepa, samosiewy rzepaku, szarłat szorstki, szczyr roczny, tasznik pospolity, tobołki polne, wilczomlecz obrotny, zaślaz pospolity i żółtlica drobnokwiatowa.
Natomiast średnio wrażliwe na działanie tej substancji w dawce maksymalnej, są takie chwasty jak: życica wielokwiatowa oraz ambrozja bylicowata, mlecz kolczasty, mlecz polny, ostrożeń polny i rdest powojowy.
Ważne: herbicydy zawierające w swoim składzie imazamoks nie należy stosować na tym samym polu, częściej niż co trzy lata. Ponadto nie zaleca się ich stosowania na rośliny osłabione lub uszkodzone przez suszę, choroby czy szkodniki oraz przed spodziewanymi opadami deszczu lub bezpośrednio po ich wystąpieniu. Poza tym herbicydy zawierające imazamoks nie zwalczają samosiewów rzepaku odmian CL czyli uprawianych w technologii Clearfield.
