RYM SIĘ NIESIE PO POLU PO LESIE. „Szła borem dziewczyna” [POSŁUCHAJ]

Ryszard Biskup przygląda się twórczości ludowej. Stara się odkryć co też muza podpowiada ludowym twórcom. Dzisiaj pod lupą redaktora „RYM SIĘ NIESIE PO POLU PO LESIE. „Szła borem dziewczyna” [POSŁUCHAJ].

Pretekst do uroczej randki może mieć miejsce nie tylko wszędzie, ale zawsze i jak wiadomo, o każdej porze. O czym każdy, kto skończy dajmy na to te szesnaście lat życia, doskonale wie i rozumie. Przypominać o tej zasadzie damsko-męskich kontaktów sensu nie ma, bo to tak oczywisty truizm, jak stwierdzenie, iż po każdym powszednim dniu zawsze jest niedziela. Wystarczy ruszyć się dwa kroki z chałupy i już. Okazja do nowej znajomości, do eleganckiej rozmowy, zapoznania chłopaka albo dziewczyny sama się wciska w łapy, czeka na podorędziu, jest i sterczy jak koń na prostej drodze. Wystarczy tylko chcieć popatrzeć na piękny otaczający całą okolicę boży świat. Niby nic, niby niewiele, a tutaj zaraz za opłotkami czeka i czyha okazja, z której grzech nie skorzystać. Trzeba się nie zastanawiać długo, tylko brać życie w garść i trzymać, nie popuszczać. Tak jak to czyni nasz bohater z wierszowanej ballady ludowej, której wysłuchaliśmy przed chwilą. Jest dziewczyna co to nie siedzi pod lasem czy w kniei może na porębie? Jest, czeka na okazję do zawarcia nowej znajomości. A jak, a co. To i przy dziewoi, popatrzy uważnie, oczy zmruży i jest fatygant, który jak mało kto zna życie. Zatrzyma się na moment, ślepia zmruży, zagada. I już słoneczko radośniej świeci, świat staje się piękniejszy, a życie puszcza filuternie perskie oko. Okazja do nowej znajomości sama przecież wpada w łapy, grzech nie skorzystać, nie zagadać. Zaczyna się niewinnie od propozycji zbierania jagódek co to sobie rosną elegancko na porębie. A co będzie dalej? No, to już każdy doskonale wie i rozumie…