2 miesięcy temu
Rzepak źle znosi wszystkie zaniedbania w przygotowaniu stanowiska. Szybki i jednocześnie równomierny wzrost roślin zależy między innymi od starannej uprawy roli.
Dobre przygotowanie stanowiska pod rzepak daje możliwość wysiania nasion na odpowiedniej głębokości, co w konsekwencji skutkuje równomiernymi wschodami. Dzięki temu rzepak tworzy dobrze działający system korzeniowy, co wpływa na efektywne pobieranie wody i składników pokarmowych.
Gleba
W uprawie rzepaku ozimego dobrą skuteczność zastosowanego nawożenia można uzyskać tylko w warunkach uregulowanego odczynu oraz odpowiedniej struktury gleby, a to z kolei przekłada się zarówno na plony nasion, jak i ich parametry jakościowe.
Dobrym stanowiskiem pod rzepak ozimy są gleby o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym (pH 5,1 – 6,5). Uprawa tej rośliny może być również prowadzona na rędzinach przy nieco wyższych wartościach pH. Natomiast nie zaleca się uprawy rzepaku ozimego na glebach ubogich w próchnicę, o zniszczonej strukturze gruzełkowatej, na glebach zakwaszonych i zachwaszczonych.
Przedplon
W uprawie rzepaku ozimego najlepszymi przedplonami są: bobik, groch jadalny, groch pastewny, koniczyna czerwona, mieszanki koniczyny z trawami i lucerna zaorana po pierwszym pokosie. Jako rośliny przedplonowe mogą być również stosowane ziemniaki i ozime oraz jare mieszanki pastewne.
Najgorszym przedplonem są zboża ozime (jęczmień, żyto, pszenżyto i pszenica), jednakże ze względu na ich duży udział w ogólnej strukturze zasiewów, stanowiska po zbożach również wykorzystywane są pod uprawę rzepaku ozimego. W rzepaku ozimym po jęczmieniu jarym czy pszenicy ozimej, które znacznie później schodzą z pola niż jęczmień ozimy, konieczne są uproszczenia w uprawie roli, co może ograniczać plonowanie.
Nie jest wskazana uprawa rzepaku ozimego po późno schodzącej z pola pszenicy jarej i owsie. Poza tym owies uprawiany jest często na glebach lżejszych, które są nieodpowiednim stanowiskiem pod uprawę rzepaku ozimego.
W przypadku uprawy rzepaku ozimego na glebach ciężkich przedplonami mogą być jedynie rośliny gwałtownie schodzące z pola, ze względu na konieczność starannego przygotowania stanowiska.
Uprawki zaraz po żniwach
Dobre przygotowanie stanowiska pod rzepak ozimy wymaga wykonana starannej uprawy, a mianowicie zespołu uprawy pożniwnej (podorywka oraz pielęgnacja mechaniczna, orka siewna, uprawa przedsiewna – zabiegi doprawiające). Podczas przygotowywania stanowiska ważne jest zminimalizowanie liczby przejazdów, aby nie doprowadzić do nadmiernego ugniatania gleby.
Uprawa pożniwna, rozpoczęta bezpośrednio po żniwach, ma na celu zerwanie ścierniska, jak również wymieszanie resztek pożniwnych z wierzchnią warstwą gleby, przyczyniając się do ograniczenia parowania, które po żniwach może doprowadzić do bardzo dużych strat wody. Ważne jest też wymieszanie resztek pożniwnych, które umożliwia ich rozkład. Zadaniem uprawy pożniwnej jest również pobudzenie nasion chwastów do kiełkowania i wschodów, a w następnej kolejności ich zniszczenie.
W uprawie rzepaku ozimego istotną rolę odgrywa prawidłowo przeprowadzona orka siewna, mająca na celu pokruszenie, wymieszanie, a także spulchnienie warstwy ornej. Jednak często w związku z brakiem wystarczającej ilości czasu między zabiegami orka siewna wykonywana jest na kilka dni przed siewem rzepaku ozimego. Uprawa przedsiewna rozpoczyna się po zastosowaniu nawozów mineralnych. Istotną rolę odgrywa odpowiednie uwilgotnienie gleby, w związku z tym wierzchnia warstwa gleby powinna być odpowiednio zagęszczona, co wpływa na adekwatne podsiąkanie wody.
