1 rok temu
Zaprzyjaźniony z WEI Instytut badawczy Open Mind Institute przeanalizował komunikaty antywojenne i antyreżimowe, które mogłyby potencjalnie zmienić nastawienie Rosjan do inwazji na Ukrainę oraz do urzędników państwowych. OMI walczy z propagandą i kultywuje otwartość umysłu. Stara się zmienić zachowania obywateli na rzecz pokoju i wolności.
Streszczenie
- Rosyjscy respondenci byli sceptyczni wobec narracji antywojennych i antyreżimowych, a zwłaszcza wobec poglądu, iż Rosja może stać się chińską kolonią. Ponadto byli oni nieufni wobec słów dotyczących tego, iż terytorium Rosji jest zagrożone rosyjskim bombardowaniem (mimo iż niedawno rakieta uderzyła w centrum Biełgorodu). Mniej wątpliwości budziła narracja, iż Rosja ma niewielu przyjaciół spośród innych krajów.
- Odbieranie narracji o wojnie wzbudza negatywne emocje, a szczególnie silne reakcje wywołuje nadchodzący tzw. cyfrowy obóz koncentracyjny i groźba rosyjskich bombardowań w rosyjskich miastach. Takie narracje mogą podważać poczucie bezpieczeństwa Rosjan i tworzyć niekorzystny obraz totalitarnej władzy.
- Aby zniechęcić do popierania wojny w Rosji, skuteczne może być podkreślanie roli władz i łączenie jej z negatywnymi konsekwencjami – na przykład zagrożenia wynikające ze spadających na miasta rosyjskich bomb. Dodatkowo odwoływanie się do emocji takich jak strach i obrzydzenie, które są często wywoływane przez narracje o wojnie, może pomóc uruchomić społeczny sprzeciw. Wykorzystanie negatywnych emocji i narracji powinno być jednak stosowane z rozwagą, aby nie dopuścić do wzrostu cynizmu i zniechęcenia wobec samego społeczeństwa, a nie władz.
Najważniejsze wnioski
Wyniki ANOVA ujawniły, iż wszystkie narracje testowe wywoływały znacząco niższy poziom akceptacji ze strony uczestników w porównaniu z narracją kontrolną. Najbardziej przekonujące okazały się narracje dotyczące zmniejszającej się liczby przyjaciół Rosji oraz znaczenia zakończenia wojny dla odzyskania stabilności. Co ciekawe, w większości narracji około jedna trzecia respondentów udzieliła odpowiedzi pośrednich, co wskazuje, iż narracje te mogą być potencjalnie bardziej przekonujące dla znacznej części populacji rosyjskiej.
Respondenci wykazywali tendencję do doświadczania negatywnych emocji (złość, smutek, strach, obrzydzenie itp., ale nie poczucie winy) po przeczytaniu testowanych narracji w porównaniu z narracją kontrolną. Narracje o chińskiej kontroli nad Rosją i Rosjanami silnie oddziaływały na nich emocjonalne, ale najsilniejszy efekt zaobserwowano w przypadku narracji o cyfrowym obozie koncentracyjnym, która dotykała obaw związanych z inwigilacją państwa i wykorzystaniem kodów QR podczas pandemii COVID-19. Wywołała ona znacząco więcej nienawiści, strachu i obrzydzenia w porównaniu z narracją kontrolną. Czytanie o działaniach Putina prowadzących do niestabilności i spowodowanych akcją militarną przeciwko Ukrainie również generowało silne negatywne emocje, a w tym smutek.
Badani wykazali umiarkowane zaskoczenie w przypadku wszystkich testowanych narracji z wyjątkiem tej, iż Rosja nie ma już żadnych przyjaciół wśród innych krajów. Jednak statystyczne porównanie tej narracji z narracją kontrolną nie przyniosło znaczącego wyniku.
Jednym z zaskakujących odkryć jest to, iż respondenci doświadczyli znacznego poziomu wstydu, czytając o potencjalnym cyfrowym obozie koncentracyjnym (który może zostać przez Chiny wbudowany w Rosji), a także o rosyjskich bombach, które przez cały czas są zrzucane na rosyjskie miasta.
Badanie nie wykazało istotnych różnic w postawach między respondentami, którzy czytali narracje eksperymentalne a tymi, którzy czytali narrację kontrolną. Było to widoczne w odpowiedziach związanych z kierunkiem rozwoju kraju, korelacją między rosyjskimi kwestiami bytowymi a SOW (specjalną operacją wojskową przyp. tłum.) oraz chęcią zakończenia wojny z ustępstwami terytorialnymi lub bez nich. Jedną z możliwych przyczyn takiego stanu rzeczy jest fakt, iż lektura pojedynczego tekstu może nie mieć wystarczająco istotnego wpływu na zmianę postaw wobec wojny.
Wnioski
Wyniki badań sugerują, iż testowane narracje antywojenne nie miały istotnego wpływu na stosunek respondentów do wojny. Jednakże narracje te wywoływały silne negatywne emocje – szczególnie te związane z potencjalnym cyfrowym obozem koncentracyjnym i zagrożeniem bombardowaniem. Te negatywne emocje mogły przyczynić się do wzbudzenia poczucia niepewności i nieufności wobec władz rosyjskich.
Aby przekonać Rosjan, by nie popierali wojny, można by wykorzystać poczucie, iż rząd jest zły i totalitarny oraz podkreślić związek między wojną a działaniami rządu. Podkreślając, jak decyzje rządu doprowadziły do negatywnych konsekwencji dla obywateli Rosji (jakimi jest chociażby zagrożenie związane z bombardowaniem) i łącząc te konsekwencje z szerszym autorytarnym programem rządu, można doprowadzić do osłabienia poparcia dla wojny.
Dodatkowo, odwołując się do emocji takich jak strach i obrzydzenie, które są wywoływane przez narracje o wojnie, można doprowadzić do wywołania społecznego sprzeciwu wobec inwazji. Ostatecznie do wykorzystania negatywnych emocji i narracji o złym rządzie należy podchodzić z ostrożnością, gdyż może to prowadzić do wzrostu cynizmu i zniechęcenia społeczeństwa.
Artykuł został opublikowany TUTAJ.
